Montserrat, Nevis

stoom uit de draak

Na een tussenstop voor een nacht in de baai Deshaies in het noorden van Gouadeloupe voer ik naar Montserrat. Dit piep kleine eilandje is in zijn recentelijk geschiedenis gehalveerd qua leefoppervlakte. In het zuidelijk gedeelte van dit eilandje is een vulkaan actief. In 1995 werd de slapen de reus 'Soufriere', zoals bijna alle vulkanen hier noemen wakker, kwaadaardig wakker zelfs. Meer dan 50% van het eilandje moest ontruimd worden. Alle zuidelijke dorpen werden van de kaart geveegd, letterlijk en figuurlijk. Ook de toenmalige hoofdstad Plymouth werd onder as en puin bedolven. De laatste grote uitbarsting dateert zelf maar van 2010. Momenteel vloeit er nog altijd lava uit de boosaardige reus. Toen ik aan de veilige kant, de oostelijke kant, voorbij voer zag ik net onder de top witte stoom ontsnappen. De draak die daar woont was inderdaad wakker. Het was wel indrukwekkend om zo dicht naast een actieve vulkaan te zeilen. Het gevaar is een pyroclastische uitbarsting. Dan spuwt de draak zijn zware hete adem over het vredige landschap, alles op zijn weg verbrandend verwoestend. De staart van de draak wordt gekoeld door de blauwe oceaan. Als hij met die staart slaat krijg je aardbevingen met soms tsunami's, 'hou je rustig kerel' dacht ik nog. Heb er maar geen 'of dan ...' bijgedaan.Slaapt hij echt of gluurt hij toch met 1 oog ergens in het mistige decor naar mogelijk BBQ hapjes. Je krijgt bijna de neiging om een offer te brengen, maar eens stuk diepvrieskip zou wel wat karig kunnen zijn en nog meer zijn woede opwekken.

Little Bay

Eens aan het noordelijke deel is het gevaar geweken, huizen komen tevoorschijn het hinterland wordt groener. Ik rondde de noordelijk kop en voer naar Little Bay, de enige plaats waar een klein haventje is waar geankerd kan worden. Na de verplichte administratie deed ik een kleine wandeling rond het haventje. In de bovenliggende dorpen wordt verwoed gebouwd. Ook aan het strand staat een groot bord met info over de aanleg van een soort marina. Er wordt groots ingezet, op de tekeningen alvast. Een groot stuk is al geëgaliseerd maar van echte bouw nog geen spoor te bekennen. Hier proberen ze ook volop in te zetten op toerisme, liefst rijke Amerikanen waar de dollars uit hun broekzakken vallen als ze voorbij lopen. Maar ik vrees dat ze het zullen moeten doen met hond etende Chinezen, want die liggen hier overal op de loer om te kopen, te investeren. Binnen een paar jaar zullen de rijke Chinezen hier ook beginnen rondzwermen vrees ik. Alleen de Franse eilanden zullen die druk kunnen weerstaan. Die kleine onafhankelijke eilandjes worden een prooi voor de Chinese kat.
De dag nadien deed ik een grotere wandeltocht door de bovenliggende dorpen. Er wordt overal druk gebouwd. Ooit had dit eiland meer dan 20.000 inwoners momenteel nog slecht 5000, veel inwoners willen blijkbaar terug. Veel fruitbomen onderweg, vooral mango's. In de dorpen informeerde ik voor een bezoek naar de 'draak'. Maar ze vroegen 100 dollar voor een rit van een 3 tal uur. Voornamelijk bezoek je de vernielde dorpen maar of ik lavastromen zou kunnen zien bleven zij in het vage, het gevaar weet je! Hmm 100 dollar voor bedolven huizen vond ik teveel en was ook niet wat ik wou zien, geen ramptoerisme. Dit maakt dat het eiland zijn authentiek karakter verloren is door de bouwwoede. Geen gezellige terrasjes of restaurantjes, geen Franse savoir vivre.

Nevis

vergat eenvoudig weg foto's te maken van Nevis ??

Nevis werd mijn volgende stop. Een ex Engelse kolonie en nog altijd lid van de Commonwealth, de Britse koningin zwaait hier nog de plak of de staf. En dat blijkt onmiddellijk. Het inklaren is zoals de Engelse humor alleen de Engelsen zelf begrijpen hoe dat werkt. 3 bureeltjes naast elkaar. Eerst 'Customs' - kloppen en binnenkomen. Direct weer buiten want de man had klandizie in huis, even wachten dan maar. Ha 15 min later mocht ik weer binnen na een gepaste klop. Papier invullen met persoonlijke gegevens en wat ik zo allemaal aan boord had qua drank, niet dat ze er iets mee doen maar ... 30 dollar betalen en papiertje meenemen naar 2de bureau. 'Immigration' terug binnen na de obligate klop op de deur. Een mooie dame neemt wat papieren door van Customs, en schoteld mij dan een nieuwe serie in te vullen papieren voor. Grotendeels dezelfde gegevens ??? 15 min later een stempel in het paspoort, op naar bureau nr3. 'Port Authority' de klop en binnen bij de laatste instantie. Terug een aantal in te vullen papieren en te betalen 110 EC dollar om 1 week voor anker te mogen gaan, thank you! Betalen voor een meerboei ok maar om op eigen anker te liggen ??? was de eerste keer. Bijna 3 maal moest ik dezelfde gegevens invullen, niettegenstaande ze alle 3 een pc hadden??? Duidelijk communiceren deze pc niet met elkaar, dit is iets voor de bende van John Cleese. Monthy Python had hier een mooie aflevering kunnen van maken. Op de Franse eilanden staat ergens een pc, waar jezelf alle gegevens invult en uitprint. Meestal kost dit slechts een paar € voor het  gebruik van de pc en printpapier. Niks gedoe met stempels, boordpapieren, paspoorten en hoeveel liquor je aan boord hebt, een kind kan de was doen. Enfin na dit leuke administratieve vaudeville uurtje tijd om Charlestown, what's in the name, te gaan verkennen. Ik had ondertussen wel wat trek gekregen en ging op zoek naar een leuk terrasje. Links van aankomstpier niet echt iets gevonden buiten een snackbarak dan maar naar de andere zijde ... daar vond ik 2 Chinese restaurants, hot'dogs' zag ik niet zo zitten. Mijn laatste aankoop bij een Chinees waren eieren in Suriname. Toen ik een lekker omelet wou maken zat in 1 van de eieren en kuiken ... bweuk. Wat was er het eerst de kip of het ei, hier allebei tegelijk en dat vond ik wat veel ineens. Alles keurig overboord gekieperd, de meervallen zullen het wel lekker gevonden hebben. Dus maar aan boord zelf wat lekkers gemaakt. Tja je vind blijkbaar op deze Engelse eilanden wat je in Engeland vind. Grootwarenhuizen maar geen speciaalzaken voor brood, vlees of ander lekkers. Enfin voor lekkere keuken moet je hier niet zijn, duidelijk. Charelstown is verder wel een leuke stad met een interessant museummetje over admiraal Nelson die hier met een jonge weduwe van Nevis getrouwd is. Er was ook een zwavelhoudende warmwaterbron, waar ooit een kuuroord rond gebouwd was. Nelson himself poedelde hier blijkbaar nog in. Maar als je dan het overweldigende Dominica bezocht hebt valt dit alles in het niets.
Tijd voor verse croissants want deze Engelse thee is te slap voor mij :-)