Cayo Sal

Met mijn bezoek, die ook wat van zeilen houdt, willen we een deel van de zuidkust gaan bezoeken. Een parelstring van mooie, soms onbewoonde, eilanden strekt zich 200 mijl in westelijke richting uit. In oostelijke richting is het al niet minder waar de eilandengroep 'Jardinas de la Reina' liggen. Maar je moet keuzes maken in het leven ook in het zeilersleven :-)

ik was 3 weken haar klant, er was geen weg naast :-)

Voor we vertrekken gaan we nog wat provianderen in de lokale mercado waar je voor een hand vol centen verse groenten en fruit kan kopen. Na een 3 tal weken in Cienfuegos ben je bekent in de mercado waar je beslist naar je favoriete verkoopster gewenkt wordt. En goeie morgen en hoe is het wordt uitgewisseld. Dan laat mijn verkoopster zien wat ze te bieden heeft, op gebied van groenten en fruit wel te verstaan :-) Wat ze niet kan leveren wordt door een buurvrouw direct aangebracht. Aardappelen worden niet zichtbaar tentoon gespreid, deze worden voor een steviger prijs en wat gefluister toch verkocht. Een ananas kost 0.75€ een hand kleine bananen 0.4€ een papaya 1€. En of je nu toerist bent of niet dezelfde prijzen worden aangerekend. Ik heb het anders meegemaakt zelfs vanaf de Spaanse mercado's  zijn er onzichtbare toeristenprijzen, niets staat gemerkt. Ik moet me loswerken van deze mooie stad, de eilanden wenken echter.
Na wat papierwerk krijg ik mijn despacho om te vertrekken naar een volgende haven. Tussenstops op onbewoonde eilanden zijn geen probleem. Er zijn strenge controles op de grenzen maar niet voor ons bootjesvolk. Hun grote schrik is dat er een Cubaan(se) mee aan boord gaat en het eiland verlaat. Voor hun bezoekers doen ze echter alles zonder de minste problemen. Het anker gaat de laatste maal uit de prachtige baai voor Cienfuegos, we breken met motorgebrom de stilte van de Cubaanse morgen. De zeilen gaan omhoog en brengen ons bijna geruisloos tot Cayo Sal. Hier blijven we een dag. Nu en dan komt er huurcatamaran zijn opvarenden laten afkoelen in het helderste water. De avond valt en we liggen alleen voor anker, hier kan je dat. Dit is onmogelijk geworden op de meeste van de Caraïbische eilanden, anker nooit alleen.

langoest voor 2

De volgende dag trekken we er met de dinghy op uit naar de mooi ondiepe riffen waar de Caraïbische zee op losbeukt. Ik ben maar net in het water wanneer ik in een holte 2 grote antennes zie uitsteken op een metertje of 3 diep. Ik bracht een haak en een paar handschoen mee om een langoest te verleiden tot een gezamenlijk maal. Na wat overleg komt de langoest dan toch mee naar de dinghy, avondmaal was verzekerd. De Cobb bbq wordt uit de motteballen gehaald en we trakteren onszelf op een anti-stress cava kuur. De kop en poten worden gekookt en dienen als apero, de staart is meer dan voldoende een gegrild hoofdmaal voor 2 personen. Zeg nu nog dat zeilers slokoppen zijn :-) De nacht valt en de eilanden beschermen ons van de aanstormende Caraïbische zee, de langoest gaat met ons mee naar bed.

apero

karige zeilersmaaltijd