vrijdag 29 april 2016

Cuba, Trinidad

onze taxi
In Cienfuegos kreeg ik bezoek uit BelgiĆ« en dan ga je wat meer bezoeken dan normaal. Niet ver van Cienfuegos ligt Trinidad dat op de Unesco werelderfgoedlijst staat. En natuurlijk moesten we ook eens een ritje maken in zo een oude Amy slee ook al was die misschien ooit eigendom van een maffiabaas. De rit van 2 x 1 uur kostte ons ongeveer 50€, betaalbaar dus. En ja wanneer dit hoog op de toeristenlijst staat kan het moeilijk tegenvallen. Het is eigenlijk een dorp met kleine smalle kronkelende straatjes waar gezelligheid niet aan kraampjes verkocht moet worden. In ieder huis is wel een iets te doen. Bars, restaurants, kunstzaakjes, toeristen rommelwinkeltjes, Cubaanse sigaren & rum ....
nog voor de toeristenstorm
Het centrale plein dat in trappen oploopt staat vol met terrasjes waar van 's morgens ook al het ongedwongen ritme van de Cubaanse muziek te horen is. Het groepje ongeregeld verteld het Cubaanse leven met muzieknoten en een eerlijke rauwe stem. Je hoort geen mojito te drinken voor apero tijd laat staan voor de middag maar niet alleen de geest moet bevredigd worden met Cuba ook de smaakpapillen. Tegen de middag komen er meer toeristenbussen in het dorpje aan. De straten vullen zich met mooi geklede blekerds. Maar regelmatig gaat hun beurs open en wordt een stukje Cuba meegenomen in modieuze handtassen. Zo hoort het, hier leven deze Trinidatters van. Kom je aan een kraampje dan zijn ze onmiddellijk daar om je tot een aankoop te verleiden. Echter geen van hen is een agressief verkoper, koop je niet dan krijg je nog een mooie lach gratis mee. In een klein restaurantje pikken we nog een lekkere visschotel mee, de prijzen zijn bijna belachelijk de service is top.
gezelligheid wordt gratis opgediend met grote schalen
Op 3m van ons staat weer een bandje te spelen. Mijn bezoek wordt vriendelijk in hun entourage opgenomen en krijgt de sambaballen in haar handen gedrukt. Cubaanse muziek met een Belgisch accent. Om 14u komt onze slee ons weer ophalen, de straten worden te vol. De temperaturen lopen op, De chauffeur suist met ons door een veranderend decor. Veel boerderijen met rietsuiker, bananen maar ook veel runderen en schapen. Veel van dit luxe voer gaat naar de chique ressorts, de revolutionairen eten gewone kost. Wat vooral opvalt is hoe proper het overal is. Geen plastiek langs de weg, geen stortplaatsen geen sluikstorten. Ook in de voorbij zoevende dorpen ligt er alles proper en netje bij. Dit vredevolle eiland verbaast mij iedere dag maar dan alleen in positieve zin.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten