Suriname

Fort Nieuw Amsterdam

Suriname heeft mij op veel vlakken volkomen verrast. Het is een land van veel contrasten en tegenstellingen. Het land 5x groter dan België bulkt van de natuurlijke rijkdommen - Bauxiet (aluminiumerts) - tropisch hout - olie, gas .... Spijtig echter is dat de bevolking niet geniet van deze rijkdommen. Het geld dat binnenstroomt verdwijnt in de zakken van de kring rond de machthebbers.
Paramaribo staat op de Unescolijst als werelderfgoed. Hier wordt echter heel slecht mee omgesprongen. Het oude gedeelte staat vol met prachtige houten gebouwen in kolonialenstijl. De straten echter zijn zeer slecht onderhouden en in elke rij prachtige huizen staat er altijd wel een bouwvallig krot. Gezelligheid troef langs de waterkant, de terrassen zijn gevuld door een bonte mengeling van alle kleuren en rassen. Leuk om daar te genieten van een Parbo (lokaal bier) waar je de lokale sfeer letterlijk en figuurlijk kunt proeven.

met de brommer op de korjaal ... geen probleem

Ik deed een paar uitstappen met een leuk Nederlands stel. We bezochten Fort Nieuw Amsterdam op de splitsing van de Suriname- en de Commewijne rivier. Dan staken we met een kleine korjaal de Commewijne rivier over om een ex-plantage te bezoeken. De oude gebouwen van de plantage werden door een Nederlander in hun oude glorie hersteld. Je kan er genieten van een hapje en een drankje. Van de plantage zelf blijft niets meer over. Het zijn vooral Nederlanders die deze interessante plaatsen onderhouden en zo de geschiedenis niet verloren laten gaan.
Zo bezochten we ook een vlindertuin, ook opgebouwd door een Nederlander, die een 20 tal soorten vlinders kweekt.

vlindertuin, passie van een Nederlander

Veel rupsen worden naar andere vlindertuinen door verkocht. We kregen een interessante rondleiding door de kweektuinen van de planten en struiken die de vlinders nodig hebben om zich voort te planten. Medewerkers verzorgen de eitjes totdat ze na rups geweest te zijn verpoppen. Deze poppen worden dan deels zelf gebruikt maar het overgrote deel is voor uitvoer naar andere vlindertuinen in verschillende landen.
De kleine winkeltjes van Surinamers worden door grote moderne winkels van de Chinezen kapot geconcurreerd.  Hier nemen de Chinezen echt alles over. Zij bouwen de gewone plastiekrommel winkels maar ook garages, bouwmarkten, voedingswinkels zelfs Chinese hotels zie je overal verschijnen. Binnen een paar jaar zijn de Surinaamse winkels uit het straatbeeld verdwenen, spijtige vaststelling.

het bewaarde verleden, ex plantage

Suriname bestaat uit verschillende leefgroepen. De grootste zijn de Creolen - afstammelingen van de Afrikaanse slaven, afschaffing van de slavernij was vrij laat. Slecht in 1863 werd in Suriname de slavernij afgeschaft. De Javanen en Hindoe's werden na de slavernij ingevoerd als goedkope arbeidskrachten, de Creolen vonden vanaf dan 'zie je wel nu moeten wij niet meer werken'. De Creolen kunnen het juk van de slavernij niet afwerpen, althans niet in Suriname op andere plaatsen lukt het wel. De 4 de groep zijn de Chinezen die daar ook al  100den jaren vooral in de kleinhandel zitten. Dan wordt de blanke mix van Europeanen nog niet meegeteld. Je ziet vrij veel bedrijven geleid door vooral Nederlanders, de eigen bevolking ontbreekt het aan creativiteit blijkbaar en misschien ook aan financiële middelen om bedrijfjes op te zetten.
Een fascinerend land zowel als natuurparadijs als de kleurrijke leefgemeenschap. Maar ook vonden wij een land van veel gemiste kansen.