vrijdag 25 maart 2016

Cuba, Cayo Largo

Cayo Largo is volledig rond toerisme opgebouwd. Er wonen op aparte eilanden 2000 Cubanen die allen in de resorts werken. Een 5 tal resorts zijn gebouwd langs het kilometers lange witte koraalstrand. Bussen voeren de toeristen aan in de marina waar allerhande watersport activiteiten kunnen beoefend worden. Toch zijn er nog voldoende plaatsen waar de natuur prachtig is, vooral de onderwater wereld. Ook zijn er op een eilandje met een 3m hoge koraalwand tal van leguanen. Als je er aankomt steken de leguanen nieuwsgierig hun hoofd uit de gegraven nesten. Regelmatig krijgen ze lekkers van bezoekende boten.
Op de ankerplaats trof ik niet alleen de bemanning van de Rafiki maar ook de Franse bemanning van 'Le Rebelle' die ik vorig jaar in Colombia ontmoete. Het zijn 2 verwoede speervissers. Regelmatig vond ik dan ook een vers geschoten visje in de kuip. De rookoven van de Rafiki draaide in overuren om de visfilets te roken. Er werd ook een degustatie georganiseerd van een conch schotel. Eigenlijk zijn deze hier beschermd. Je vind ze ook niet op de menukaarten van de restaurants. Ook de langoest staat op de verbodenlijst, maar ja dat Spaans is soms zo moeilijk te begrijpen :-) Het water is wel al merkelijk frisser dan in de San Blas. Als je langere tijd gaat snorkelen he je een shorty nodig, ik dan toch. Nergens zag ik meer conch en langoesten dan hier. Fidel zorgt voor zijn natuur en de revolutionair eet geen langoest, gelukkig ben ik nooit echt revolutionair geweest .... :-)

vrijdag 11 maart 2016

Cuba, vechten voor Fidel

Na 3 weken soms geduldig gewacht te hebben op een goed weervenster kwam er een gunstig weervenster aan. De Caraibische passaat is niet zo zoals op de oceaan. Het Zuid Americaanse continent en de noorderlijke eilanden buigen de zo passaat om in ono. Nicaragua, dat ten noorden van Panama ligt, buigt die nog meer om naar bijna puur noord. Laat dit nu juist de richting zijn waar ik naartoe moet. De opdracht is duidelijk : opkruisen en aan de wind tot in Cuba. Mogelijke tussenstops zijn er in Providentia (200mijl) en de Cayman eilanden (600mijl) ten noorden van Colon. Maar mijn doel is rechtstreeks naar Cuba. Zondag 29 feb bleek er een redelijk weervenster te zijn voor een 7 tal dagen. De administratie wordt zo snel mogelijk afgewerkt en doormiddel van 20 dollar kan je de beamte overtuigen om alle handelingen af te wikkelen in Shelterbay marina. Anders kost het je een taxi naar Colon, dollars lossen toch nog problemen op :-).
Op 1 maart gaan de touwtjes los. Bij het buitenkomen begroet ik maar matig de voorspelde noord. Zo gauw ik het ankergebied vrijgezeild heb maak ik een slag naar de oost, de verkeerde richting maar naar meer gunstiger windrichtingen. Na een 3 tal uur zeilen beginnen de zeilen te klapperen ha! nog verder de verkeerde kant uit maar dat geeft hoop. 1uur zeil ik nog verder door om wat dieper in dit windveld te zitten. Een overstag en het kompas meld mij 310gr, nog 45gr te weinig maar naarmate ik hoger kom worden de windrichtingen alleen maar beter. De kompasnaald heef mijn volledige aandacht. Iedere graad bijsturen is van groot belang in de verdere tocht. De eerste 150 mijl gaat het heel erg bonkig. Deze golven worden gevormd door de sterke valwinden uit de Sierra Nevada in Colombia, waar ik vorige jaar uitgebreid kennis mee maakte :-(. De 2de dag namen de golven beetje bij beetje af. De lady begon minder te buizen. Enkel onder de buiskap kon je veilig schuilen, droog blijven. De kompasnaald vorderde in de goede richting.  Ik kon al bijna puur noord sturen. Aan de noordkant van Honduras ligt een uitgestrekt ondiep gevaarlijk gebied waar een 2tal geulen doorlopen. Had slecht een slag van 1 uur nodig om de 2de geul te bereiken, top! Terwijl ik de lady terug op koers legde na een overstag overviel een hevige squall mij in het pikdonker. Ineens uit het zwarte, gutsende regen en een wind die opzwiepte naar 28knopen. Tegen de tijd dat ik de genua gereefd had was de sqaull alweer verdwenen in het duister. Maar ik bruiste de geul in met 16knopen wind en met een lekkere bijna 2knopen stroom mee. 40 mijl bezeild water, wat een luxe. Bij het uitkomen van die geul kom je in warme golfstroom terecht, dwars echter dit keer. Terug boksen dus. Ik stuurde voorlopig nog op Grand Cayman aan, waar ik toch tevreden mee was. Rond middernacht van de 4 dag lag ik dwars van Cayman. Een tussenstop, even op krachten komen met een rustige nachtrust?? Nee, recht zo die gaat. Cuba was het doel, even doorbijten kan geen kwaad. Op 4 dagen legden we 580 mijl af boksend aan de wind, nog slechts 160 mijl te gaan. Maar een Vlaams spreekwoord zegt " het fenijn zit soms in de staart" en dat was hier ook de harde waarheid. Over die nog slechts 160 mijl kruiste ik een 2 volle dagen. De eerste 4 dagen deed ik 140 per dag nu???? De wind shifte continu tussen de Caymans en Cuba. Dit was een echt gevecht, de gribfiles waren niet zo juist in deze straat. De laatste 60 mijl wakkerde de wind tot 18-20knopen aan. Net bezeild gingen de laatste mijlen snel onder de lady door. Bij het aanbreken van een nieuwe dag na 2 dagen en kruisen kreeg ik de kruin van Fidel te zien in een opkomende groettende zon. Het was niet de kruin van Fidel zelf maar van 1 van zijn palmen, bon dia Cuba! Dicht bij het eiland Cayo Largo doekte ik de zeilen op. We gleden met een 18knopen wind de azuurblauwe ondiepe lagune in. Een 20 tal boten lagen er voor anker. Het anker werd voorbereid. De lady zocht een rustige opper voor een welverdiende rust. In het achterveld ging het anker overboord. Yanmartje gaf gewillig een stevige ruk aan de ketting om het anker diep genoeg in het witte koraalzand in te graven. Motor uit ..... "goeimorgen Marc"! Loud van de Rafiki had mij zien aankomen en gaf mij een warme verwelkoming. Hij kwam op zijn strijdros  schuimend aangevaren. Een verwelkoming kan niet beter dan dit. Na een leuk gesprek offreerde ik mezelf nog een glas rode wijn en gaf mijn lady een kus, wat een raspaard. Uit mijn ooghoeken in een opkomende slaaproes zag ik mijn lady mij een knipoog toewerpen ' dat hebben we goed gefikst hey skip'. Ja lady ik deed mijn best maar jij was geweldig. Bijna 800mijl aan de wind bonkend en knotsend, een toch wel stout en moedig plan maar vooral een gelukt plan. Even een zalig slaapje en dan op naar een sigaar van Fidel.