Kourou, van sterke stromingen en grondzeeën

Na mijn bezoek aan de prachtige eilandengroep Iles Du Salut wou ik wat verder Frans Guyana bekijken. Op zo een 10 mijl van de eilanden ligt de aanloopboei voor de Kourourivier waar ook de bekende stad Kourou aan ligt. Hier is de raketlanceerbasis gevestigd waar alle Europese raketten in de lucht geblazen worden, figuurlijk dan. Toch is gans de basis eigenlijk in handen van CNES (Centre National d'Etudes Spatiales), Frans dus. Het aanlopen van de rivier gaat probleemloos. Ik kwam bij de geul aan bijna bij laagtij en had nooit minder dan 4.5m water onder de kiel. Een 10 tal mijl de rivier op is er een kleine marina waar 2 steigers liggen echter bijna alle plaatsen zijn ingenomen. Ook blijkt er weinig water rond de steigers te blijven staan bij laag water. Het zijn bijna alle catamarans of boten met ophaalbare kiel. Ik zocht mij net buiten het boeienstelsel een plaatsje om te ankeren. De rivier is goed van boeien voorzien alleen zijn deze op de Amerikaanse manier gelegd. Dus aanlopen van de rivier door groene boeien aan bakboordkant te houden. Een beetje aanpassen dus. De rivier is prachtig met weinig of geen bebouwing langs de groene oevers. Van in mijn kuip zag ik tal van verschillende vogels, mij bijna alle onbekend. Langs de modderige oever liep een visser met een werpnet tot aan zijn knieën in het slik. Regelmatig had hij een vis te pakken. Vissersbootjes allerhande kwamen hun rijke vangst op de steigers afladen. Enorme vissen, oa grote meervallen, werden met een kruiwagen landinwaarts vervoert. In de namiddag kwam een kleurrijke bevolking op de steigers ook hun kans wagen om een visje te versieren met hun hengels. Ik zag met de verrekijker dat ze visten met oa stukken vlees. En ja regelmatig zag je een meerval bovenhalen. Ook zag ik regelmatig een bolvormige vis boven halen die ze heel voorzichtig onthaakten en onmiddellijk terugsmeten. Waarschijnlijk waren het giftige kogelvissen, een delicatesse voor de Japanners, hier duidelijk niet. De avond viel en een massa vogels zochten hun slaapplaatsen op. Soorten reigers, rode ibissen, gieren en massale groepen papegaaien, die kwetterend, zei het koppelsgewijs, overvlogen. Prachtig was dat. Het weer was zeer onstabiel, er kwam regelmatig een squall over.

bijna professionele grove steek, reanimatie gelukt!

De nacht begon rustig maar dat bleef niet zo. Net onder de morgen hoorde ik ineens een krabbend geluid aan de achterkant van de boot. Snel uit bed, een squall gaf het beste van zichzelf met veel wind en nog meer regen. Ik het donker zag ik dat we tegen een boei van een verhuurcat aan het driften waren. Ik stond nog zoals ik in bed gekropen was, met weinig om het lijf dus, maar had geen tijd om iets aan te trekken. Gaf niet het was toch donker en de regen was bijna massief. Ik kon met de pikhaak de reling van de cat te pakken krijgen en trok mij langszij. Op de voorpunt zag ik dat het anker onder de boot doorging, de kans was groot dat de ketting rond de kiel zat. Binnen een uurtje zou het laag tij zijn, dus tijd voor een koffie. Toen de stroming wat gekalmeerd was en de squall een andere plaats zijn gram ging halen kon ik de situatie beter bekijken, het licht kwam in de dag.  Na een kleine test om het anker op te halen klopte mijn vermoeden dat de ankerketting rond de kiel zat. Ik maakte de boot van de cat los en door ophalen en lossen van de ketting draaide de lady ineens rond. Het anker was vrij. Ophalen en een nieuwe ankerplek zoeken, geen probleem plaats genoeg hier. Ik dropte het anker terug in de rivier en stak 50 meter ketting, motor vol achteruit ... voila muurvast. Ontbijten en nog wat informatie opdoen over Guyana. Voorzichtigheidshalve wou ik toch nog een tij aan boord blijven om het draaien van de boot beter te bekijken. Geen probleem maar er stond 4 uur in het tij een enorm sterke stroming. Toen kwam er terug een squall over om ook de verankering te helpen uittesten. De boot werd door de harde wind dwars op de stroming geblazen. De lady zwiepte in alle mogelijke richingen zeer hard aan het anker rukkend. Oh ohhhhh op die manier kon ik niet van boord, zo kon ik de lady niet achter laten. Ik nam het besluit om naar Suriname te varen waar ik wist waar stevige meerboeien lagen. Mijn kortegolf meteoman Omer voorzag mij van een weerbericht. Ik kon nog met de laatste stroom mee de rivier af, overnachten op de eilanden. Ging prima maar een stond een stevig windje 20kn. Eens de rivier af werd het in de geul zeer onrustig door hoge golfslag. En dan gebeurde het, juist op de drempel net voor de aanloopboei kwam er een enorme golf aanrazen. Een grondzee, donker water met de kam net midden de vaargeul, uitwijken durfde ik niet. Gelukkig heeft de lady nogal wat pk's onder de kap, volgas stijl de golf op. De laatste 2 meter voor de golftop brak de lady haar boeg door de golfkam. BOEM een zee van water overspoelde ons. Ik voelde het water rond mijn benen spelen, gorgelend deden de loosgaten hun werk. Het was de eerste keer dat de kuip overspoeld was. Toen het zanderige water wat uit mijn ogen gewreven was zag ik de buiskap voor mij op de kuiptafel liggen, op het eerste zicht volledig afgescheurd. Piloot 'makkie' nam even over om binnen te kijken of daar ook sprake was van 'wateroverlast'. Hmmm leek mee te vallen, naar de bilgeput, neen geen zoutwater binnen. Ha onder de buiskap zitten 2 raampjes, 1tje in de douchecel en 1tje in de achterkajuit en die stonden allebei wat open. Daar was het nat zei het niet overdreven, toen de zee wat rustiger was dit water snel opgesponsd. Er was wel een slachtoffer te melden, mijn handheld VHF. Ik had die bij een promo aktie gekocht en was duidelijk niet waterdicht. Gierigheid bedriegt de boer zegt men in Vlaanderen ook duidelijk de zeiler. De volgende zal een volledig waterdicht type zijn dat blijft drijven, Icom verkoopt die!

River Breeze, op de Suriname rivier

Toen ik terug in de Baie des Cocotiers aankwam en rustig achter het anker lag bekeek ik de buiskap wat beter. Het waren alleen de stiksels van de ritsen die afgescheurd waren. De buiskap is onderhand 10 jaar oud en de stiksels zijn door de zon aangetast. Dus na een koffie ging ik met naald en draad aan de slag. 2 uur nadien stond de buiskap weer mooi fier rechtop. En het naaiwerk mocht best gezien worden vond ik, nog niet direkt om een trouwkleed te maken maar dat zal toch niet meer nodig zijn en daarbij ik sta niet met een trouwkleed :-) Tegen de avond was alles zoutvrij verklaard. Tja op het verkeerd moment op die drempel en die freakgolf had het wel juist getimed blijkbaar.
De volgende morgen ging het richting Suriname.

Suriname rivier voor River Breeze

15kn wind iets hoger dan backstag dat ging snel, kreeg dan ook nog een dikke knoop stroom mee. Het is een heel ondiep gebied tussen de 2 landen, een goede navigatie en uitkijk is nodig. Nogal wat vissers tegengekomen, geen AIS. Ook liggen er nogal wat ondiepten en wrakken op de route niets wordt door boeien gesignaleerd. Ongeveer 28 uur later was ik aan de aanloopboei van de Suriname rivier. Was daar 2 uur te vroeg, dus nog een tijd een fikse stroming tegen. Had echter tijd tot het donker werd om Domburg te bereiken. En dat lukte net. Een uurtje voor donker kon ik een meerboei van River Breeze oppikken. Iemand kwam nog kijken of alles ok was, ondertussen zat ik al aan de apero. Terugblikkend op een mooie tocht, met een zeer interessante navigatie en de meest bevredigende naaibeurt ooit aan boord van de lady :-)