Begerto's kielzog: Iles Du Salut, Frans Guyana

de lady op anker met een huurcat op Ile Royale

Mijn doel na mijn eerste grote oceaan oversteek waren deze wat mythische eilanden. Mythisch, voor mij dan toch wel, omdat ik in een ver verleden het boek Papillon gelezen had. De gebeurtenissen in het boek spelen zich grotendeels af op deze kleine eilanden groep. Deze 'paradijselijke eilanden' waren ten tijde van het 2de keizerrijk, onder Napoleon III een neef van Napoleon I, tot strafkolonie uitgebouwd. Het waren in het begin vooral politieke veroordeelden waar de schuldvraag duidelijk ter discussie staat. Op de eilanden zouden zo een 70.000 gevangenen passeren waarvan tot 80% door ziekte en ondervoeding stierven of eerder crepeerden. De doden werden in de smalle zeestraat tussen Ile Royale en Ile Saint Joseph in het water gedumpt waar de haaien hun lijken verscheurden voor deze de bodem bereikten. Er wordt verteld dat de haaien op het luiden van de kerkklok van Ile Royale al klaar lagen om mee aan te schuiven aan de rouwtafel, voor hen een feesttafel.

ladingsplaats van de gevangen

Deze strafkolonie bleef tot 1953 bestaan, dan verlieten de 2000 laatste gevangen deze hel. Deze gevangenis was bijna even erg dan de Duitse concentratie kampen, een van Frankrijks goed verdekt gruwelijk verleden. Door de opsluiting om politieke reden van de Franse officier 'Dreyfus' kwam het meer in de belangstelling. De scherpe pen van Emile Zola, de bekende Franse schrijver, zou deze man na 5 jaar toch vrij krijgen. 10 jaar na zijn opsluiting werd hij volledig vrijgepleit van zijn zogezegde spionage voor Duitsland.
Bij mijn aankomst 's morgens, nog in het schemerlicht, ankerde ik eerst in de Baie Des Cocotiers en lag daar redelijk rustig. Paradijselijke aanblik en ontwaarde de eerste contouren van gebouwen die ik in de film Papillon gezien had. Na een stevig ontbijt de dinghy in en vond een goede plaats om de dinghy veilig af te meren. Ik lag daar volkomen alleen. Het was geweldig om de imaginaire beelden uit stoffig boek om te zetten in zien, aanraken inademen.

het huis ven de directeur, nu een museum

Het was nog heel vroeg in de ochtend en lekker fris om het 60m hoog plateau te beklimmen langs de stenen trappen waar die duizenden gevangen hun laatste stappen zetten als mens en hun eerste als 'bagnards' een bijna zekere dood tegemoet. Een deel van de gebouwen zijn gerestaureerd. Zo is er een hotel annex restaurant, ex bewakers huisjes die je kan huren. In een paar oude gemeenschappelijke gevangenslaapplaatsen kun je een hangmat huren voor een paar €/dag. De eilanden zijn het eigendom van 'CNES' de lanceerbasis vanwaar alle Europese raketten gelanceerd worden. De baan van de raketten gaat over de eilanden, dus bij een lancering moet iedereen van de eilanden.

mooie pracht aan dieren, bloemen en planten

De volgende dag ging ik voor anker bij het andere eiland Iles Saint Joseph, waar de gevangenis stond voor eenzame afzondering. Bagnards die op de eilanden veroordeeld werden, wegens daar gepleegde daden - moorden ..., werden meestal tot eenzame opsluiting veroordeeld. 2 tot 5 jaar, in een kleine cel 2x3m waar ze nooit uitkwamen en waar geen woord mocht gesproken worden. De bewakers liepen op gaanderijen boven hun hoofd en keken scherp toe op het doen en laten van deze gevangen. Velen werden gek of stierven door ondervoeding of door tropische ziekten, gele koorts - malaria - dysenterie ... Momenteel wordt de A vleugel gerenoveerd, gelukkig willen ze deze geschiedenis toch bewaren.

Vreemdelingen Legioen, under the mango tree :-)

Op het eiland is er een basis(je) van het 3de REI (Regiment Etranger Infanterie) het vreemdelingen legioen dus. Maar het was ok, rond hun kamp kon ik veel rijpe mango's rapen, mijn dank daarvoor. Ook kokosnoten zoveel je wil maar om de pel eraf te krijgen hmmm geen sinecure maar het lukte wel, harde noten om kraken dus :-)
Deze 3 dagen waren zeer uitzonderlijk omdat ik beelden uit de film en een boek realiteit zag worden, op de gevangenen na - gelukkig. Paradijselijke eilanden met een zwart verleden maar dat mag nooit verloren gaan.