Santa Marta, tussen de Colombianen

het oude center van Santa Marta   

Veel zeilers liggen hier niet in de marina van Santa Marta.
De meeste trekken ineens door naar Carthagena. Het liggeld zal hier ook wel een rol in spelen waarschijnlijk. Maar dit valt beter uit dan verwacht.Voor ik uit Bonaire vertrok had ik de prijzen van het liggeld opgevraagd van deze IGY marina. Volgens de opgestuurde prijslijst zou ik 250€/week moeten betalen. Echter wou ik Santa Marta zeker aan doen aangezien het van hieruit het gemakkelijkste is om de tocht naar de Ciudad Perdida te ondernemen, die hoog op mijn te doen lijstje stond. Bij aankomst werd ik opgevangen door 2 marinero's, als solo-zeiler is dit wel een plus. Toen ik ging betalen kreeg ik al direct een meevaller. Ik zou een 2 a 3 weken blijven hier en kreeg ik prompt 30% korting op het liggeld.

gezellige terrasjes

De Colombiaanse papierwinkel werd volledig door een aanwezige marina agent ter hand genomen en 2 dagen later was mijn paspoort afgestempeld en kreeg ik een cruisepermit voor 1 jaar. De cruisepermit koste 200.000 peso of te 71€. Dan kreeg ik een 2de meevaller, normaal betaal je een agent rond de 120€ om de papieren in orde te maken, de marina deed dit gratis top! Vandaag ging ik mijn 3de week betalen en weer een meevaller, ik kreeg 35% korting en water en elektriciteit zijn nu ook gratis? Per week betaal ik nu 155€ en wifi is ook in de prijs inbegrepen. Als ik zo alles begin op te tellen dan mag ik gerust over een meevaller spreken, maar dat had ik hiervoor al een paar maal gezegt denk ik :-).
Santa Marta zelf is een plezante stad om in rond te kuieren. Het is een bijna pure Colombianen stad, weinig toeristisch dus. Het heeft nochtans ook een oud center. Santa Marta is de oudste stad van het Zuid Amerikaanse continent. Echter veel minder bekent dan Carthagena maar dat trekt mij juist aan, gewoon leven tussen de Colombianen.

ook hier hebben de Spanjolen een kathedraal neergepoot natuurlijk

Het is leuk om 's morgen door de stad te kuieren en aan de stalletjes je ontbijt samenstellen, ga je later kan je er een brunch van maken ook. De prijzen zijn na het dure Bonaire echt verrassend. Ik begin meestal met een beker gekoeld vers fruitsap = 0.6€, dan een beker fruit ook 0.6€, een gepelde rijpe mango ook 0.6€, een grote beker Zarzuela (met inktvis en garnaaltjes) 1.7€ of soms patelles (of zoiets) 0.5€ dit is rijst met kip in een bananenblad gewikkeld. Je vind hier ook heel betaalbare menutjes. Een dagschotel begint vanaf 1.7€. Specialiteiten hoef je hier niet te zoeken. Het eten is best lekker en ze vullen het bord behoorlijk vol maar een Colombiaanse specialiteit heb ik tot nu toe nog niet gevonden.

vissersdorpje Taganga

Het openbaar vervoer is goed georganiseerd en spot goedkoop. Ik nam de bus naar Taganga, een naburig vissersdorpje, en dat kostte 0.5€ voor een rit van 12km. Officiële bushaltes zijn er niet veel, maar daar waar je staat en je je arm de hoogte insteekt wordt een bushalte. Een uurrooster is er al evenmin, maar om de paar minuten passeerd er wel een bus die je naar je bestemming wil brengen. De veiligheid ziet er goed uit. Veel politie in de straten en op strategische plaatsen ook nog het leger. Ik voel mij hier veilig en mijn buikje wordt voor weinig centjes goed gevuld. Meer kan een oude zeeschuimer niet verwachten eigenlijk.

hieronder het straatdweilbuffet :

30cm worst op de bbq = 0.6€ 

grote pot Zazuela met inktvis & garnaaltjes = 1.7€

ijsgekoelde smoothy van vers fruit naar keuze = 1.5€

rijpe mango = 0.6€

patelles,  rijst & kip in een bananenblad = 0.5€

Colombia, Santa Marta

een uurtje vissen en een Bonito beloning

Bijna 2 maand lag ik aan de meerboeien voor Kralendijk. Zalige tijd, aangezien er voor mij voldoende te doen was die ganse tijd. Duiken & snorkelen in die prachtige heldere Caraïbische zee hield me meer dan bezig. De laatste 3 weken echter was ik al het uitkijken naar de volgende tocht. Colombia, origineel stond dat niet op mijn planning. Je hoort er echter zo veel positiefs over, dus veranderde ik mijn planning. Het weer echter was een tijdje de spelbreker. Mei ... juni zat er een stevig windveld over de westelijke Caraïben. Zeker de kapen rond Colombia werden rijkelijk van sterke wind voorzien. Dagelijks blies het daar 35 tot 40 kn met extra windvlagen, dus geen optie om daar wat te gaan spelevaren. Onder andere via de windguru Chris Parker hoorde ik dat er half juli een verbetering in het weersysteem zou volgen, wat ook gebeurde. Toch was de planning voor deze tocht, alhoewel die slechts een 400mijl was, niet makkelijk. Het bleek dat ik de kapen moest passeren rond de middag. Dan waren de valwinden die uit het hoge Sierra Nevada gebergte naar beneden raasden op zijn minst. Vorige week kondigde zich dan eindelijk de lang verwachtte mildering aan.  Ik moest laat in de namiddag vertrekken om op het juiste ogenblik de kapen te passeren. 2 reven in het grootzeil en rond 18u gingen de touwen los. Onder Aruba kreeg ik een uurtje of 3 flinke stroom mee. Ik moest wel heel actief varen om de planning te volgen. De vooruitzichten duiden op bijna constante 20kn wind en dus rekende ik op een 6kn snelheid te maken, echter hier en daar kreeg ik windluwe plaatsen. Die verloren tijd moest ingehaald worden, dus regelmatig ontreven, gijpen ..... Het lukte mij om de eerste kaap rond de middag te ronden, Cabo de Vela. Ook deze kaap deed zijn naam alle eer aan en gaf wat wind extra, maar zeker niet teveel. Hat is echter de zich snel opbouwende warrige zee die het wat oncomfortabel maakt. Voor de zekerheid plaatste ik het kajuitschot in zijn sponning. Ik wilde vooral geen zoute zee zien binnenspoelen. Ik zag verschillende krullers achter de boot maar geen daarvan wipte even binnen om een goede dag te zeggen. Met 2 reven in het grootzeil kon ik goede snelheid houden voor een goede bestuurbaarheid. 25kn met wat vlaagjes meer kreeg ik niet te verwerken, prima. Het 100mijl lange stuk tussen de 2 kapen was zalig, een mooi continu wind van begin 20kn liet me toe mooi op planning te blijven. Juist middag uur kwam ik aan de kaap voor Santa Marta aan. Dit was toch een ander kaliber.  Ook hier echter is het de warrige zee die het wat oncomfotabel maakt. 30kn met wat vlaagjes ook dit was zeer goed te doen, ook hier kregen we geen noemenswaardig water in de kuip. Het was toch een spannend stukje.

Ik had een berichtje naar de marina gestuurd met mijn vermoedelijke aankomst. Alles was blijkbaar in gereedheid gebracht. Na mij oproep werd ik met een dinghy tot mijn aanmeerplaats begeleid door 2 marinero's. Prima service, het mag ook wel want dit is geen goedkope haven. Deze maakt deel uit van het IGY consortium, Engels = duur dus. Kreeg toch na wat praten een mooi korting, ik betaal hier nu 190€/ week, eigenlijk dezelfde prijs die ik op verschillende Canarische eilanden betaalde. Echter het leven is hier zeer goedkoop ivm Bonaire waar het leven heel duur is. Mijn eerste kennismaking met Santa Marta is top. In het oude center staan overal verkoopstalletjes waar gekoeld sap & fruit, koffie uit grote thermossen, cakejes en koek voor zoetebekken ... Een groot glas versgeperste appelsiensap = 0.6€, een gepelde mango voor uit het vuistje ook 0.6€ ...... Ja kan hier een prima 'walking street dinner' organiseren voor 1.5€.
Wat ik wel als nadeel ondervind is dat 's avonds hier nogal luide muziek gespeeld wordt uit een hier recht tegenover liggen discotent.