Ria De Muros, de kaap voorbij

Cabo Finisterre

Het blijft goed blazen en dat al sinds in Gijon verliet, en ondanks dat we in Camarinas in de haven lagen was het 's nachts toch onrustig. We hadden gezien dat er vrijdagmorgen een paar uur minder wind voorspeld werd, dat zou ons de gelegenheid geven om kaap Finisterre op een veilige manier te passeren. 's Morgens leek het ons rustig en veilig genoeg en weg waren wij maar we waren niet alleen. Het was de eerste keer dat er zoveel zeilboten ineens vertrokken, veel boten voor hier natuurlijk een 5 tal boten zetten koers richting kaap. Het was een bezeilde koers dus dit was een opsteker en de max wind die we zagen was 24kn. Maar het gemiddelde lag lager dan 20kn (dikke 5bf) en eens de kaap voorbij zakte de wind in en moesten we in de beschutting van de baai op motor het laatste stukje afleggen.
Michele stond een paar jaar geleden na het beëindigen van de Camino op de kaap (het eigenlijke eindpunt van de Camino) verlangend uit te kijken over deze zee, nu genoten we beiden van het ronden van deze roemruchtige plaats.

ons buren

Toen we de baai invoeren ging de temperatuur omhoog en de wind omlaag, we kregen nog een zalig namiddag om met een lekker aperitiefje van deze mooie tocht na te genieten. We hebben terug gekozen om de nacht op anker door te brengen, het is zo zalig om vrij rond te drijven en van de prachtige natuur te genieten. 

Costa De Morte

Cabo Villano

Een stevige wandeling bracht ons over een sterk heuvelachtig gebied tot aan de Cabo Villano. Net als in Bretagne lopen er hier ook goed aangeduide wandelpaden langs de kusten. Een mooie variatie in vegetatie, heideachtig, stukken met sparre- & denne- & loofbossen dan weer eucalyptusbomen waar het heerlijk ruikt met hier en daar goed verzorgde akkertjes. Zo kwamen we een stuk tegen waar aardappelen nog door 3 mensen met de hand gerooid werd in de blakende zon, hier wordt wel degelijk nog gewerkt mevrouw Merkel. Het is zo gemakkelijk om met de Duitse vingertje naar de zuidelijk staten te wijzen maar de dagelijkse realiteit laat ons hard werkende zuiderlingen zien. Mevrouw Merkel die opgegroeid is in de DDR en nog met een rood sjaaltje rond haar hals rondgelopen heeft, geeft zo gemakkelijk af op Griekenland en Spanje. Misschien moet ze maar eens de ware schuldigen durven aanwijzen, maar ja van iemand die een stille "Stazie" was (waar een dossier van bestaat) kan men niet veel meer verwachten en de kleinzonen van Krupps, Thyssen die zich tijdens de oorlogen verrijkt hebben vinden haar top!!! Enfin

horizontale schaapshoeder

Leuk was de ontmoeting met een schaaphoeder die zo bedreven was dat hij het horizontaal kon! Zijn trouwe hond zat geïnteresseerd toe te kijken, en de geiten en schapen graasden al blatend dat het een lieve lust was. Wij houden nogal van geitenkaas dus wij ook vonden dat het goed was en kijken al met plezier uit naar de producten van hun noeste arbeid, de hoeder incluis waarschijnlijk.

windmolenparken

Op deze kust zijn in de loop der eeuwen talloze schepen vergaan, daarom noemt die dan ook de Casta De Morte. Het is ook het uiterste westpuntje van Spanje en van Europa waar de golven van de Oceaan continu op los beuken. Resultaat zijn heel mooi grillige rotsformaties waar de zee door spleten en gaten spoelt en waar mosselen, kreeften & krabben een goede thuis vinden.
Gans de kust staat bezaait met windmolenparken, niet moeilijk! Veel wind, hoge heuvelruggen aan zee en veel open ruimte. Dus niet teveel nimby (not in my back yard) mensen die overal wel een reden voor hebben om tegen te zijn. Je moet wel goed schoeisel hebben om hier rond te lopen maar zeker en vast de moeite waard. 

Ria De Camarinas

diepe mooie baai

Sinds gisteren liggen we in Ria De Camarinas en deze keer niet op anker maar in een iets meer beschermde haven. Gans de week zit er al een stevig windje en dat was gisteren niet anders. Plat voor de wind met enkel een uitgeboomde genua ging het continu boven de 6kn. Vertrokken met 15kn wind (4bf) en naarmate we dichter bij Camarinas kwamen stak de wind meer en meer op, wat volgens de weersvoorspelling klopte. Uiteindelijk na 3 uur, gelukkig was het maar een klein stukje (20mijl) zijn we de Ria ingestoven met meer dan 30kn wind wat al net iets meer is dan 6 bf. Het was geen sinecure om met deze wind veilig in een box af te meren zonder ergens een schrammetje op te zetten. We hadden de aanlegplaats goed bekeken, alle stootkussens op de juist kant gehangen en een vrije box gekozen waar de wind nog redelijk gunstig voor zat, om nadien achter de buiskap uit de wind van het zonnetje te kunnen genieten.

glinsterende bijna verlaten stranden

Onze Franse buren waren net hun boot aan het kuisen, meer bepaald ontzouten (na een woelige oversteek van de Azoren), en die hebben ons mooi opgevangen, merci les Francoices :-)
Het valt op dat het heel rustig is in het algemeen, zeker na zuid Bretagne wat een echt zeilers paradijs is. In La Coruna lag geen enkele Nederlander slechts een paar Denen, Zweden Noren en wat Fransen??? Spaanse zeilers zijn er bijna niet en in de door ons bezochte havens lagen de bezoekerssteigers half leeg?? Zou het de crisis zijn of is het slechts een rustpauze in het drukke seizoen.
Ook in de kleine Spaanse dorpen valt het op dat nogal wat huizen te koop staan en tevens nogal wat onafgewerkte huizen en appartementen. Dat de crisis hier hard toegeslagen heeft is voor iedereen duidelijk en wetende dat het noorden nog de meest welvarende streek is ??? het laat zich raden hoe het er in de andere streken aan toe gaat. Voor ons is het hier gunstig om te leven, etenswaren zijn goedkoop ivg met onze regio. Restaurants zijn goed voorzien van verse producten, zeker visgerechten zijn hier uitstekend en goedkoop, gelukkig ook de wijn :-)

Camarinas

Ook het liggeld valt hier reuze mee, we betalen 22€ voor een nacht - water, elektriciteit, douches, wifi alles inbegrepen. En aan het einde van onze steiger begint het terras van het club restaurant waar ze ook heerlijk piementos do patron voor 3€ serveren. Je ziet het leven kan ook makkelijk gaan je moet er alleen wat oog voor hebben :-)

Corme, Gallicië

Corme

Na een dikke week in La Coruna doorgebracht te hebben en een 2 daags bezoek aan Santiago De Compostella was het terug tijd om wat stillere oorden op te zoeken. Santiago is zeker een bezoek waard maar zulke trekpleisters bulken van het volk. Toeristen, caminaards, gelovigen en nog een handvol zeilers. Daar zie je dat de kerk zijn rol nog lang niet uitgespeeld is zeker niet qua financiële middelen. Echter is het zo dat veel mensen die de Camino's doen het niet doen uit religieuze overwegingen. Na de reeks op de VRT, maar ook op andere zenders, is de Camino een hype geworden. Michèle kent een koppel die ze leerde kennen in de Camino die onlangs een nieuwe tocht begonnen waren, echter hebben ze deze onderbroken omdat het echt niet te doen was. Veel te veel stappers waardoor de rust en de zoektocht naar .... platgetreden werden door Caminaards met toeristische trekjes, zal ook wel weer van voorbij gaande aard zijn zeker???
Gisteren doorgevaren uit La Coruna en terug betrapten we een slapende maanvis die loom wiegend genoot van een Spaanse zon. Nog wat verder terug een schooltje dolfijnen die minuten lang rond de boot kwamen spelen. Er is duidelijk een verschil in gedrag want we hebben regelmatig dolfijnen gezien rond de Kanaaleilanden en Bretagne maar die passeerden enkel op een respectabele afstand van de boot. Hier zie je van ver de rugvinnen door het water snijden en spoeden zich om wat rond de boot te komen dollen???? Het is wel een ander vaargebied en je voelt de nabijheid van de Oceaan zeer duidelijk, zelfs bij weinig wind staat er altijd een forse deining. Toch hadden we een mooi windje om ons tot in Corme te blazen. Een mooie rustige baai geflankeerd door een klein vissersdorpje. Deze streek is in november 2002 hard getroffen door de schipbreuk van de Prestige. De visserij was voor jaren voorbij. Hier in de baai liggen nog drijvers, die momenteel niet in gebruik zijn, voor hangkulturen. Waarschijnlijk nog een gevolg van die ramp, de vissersboten zijn terug operationeel en hopelijk doen zich zulke rampen niet meer voor, niet voor de vissers alleen maar nog meer voor de al zwaar belaste natuur.

Santiago De Compostela

Niet met de boot dit bezoek maar ik heb de trein genomen. Vandaag komt Michele terug aan boord, of toch bijna :-) we blijven hier een nachtje in een hotelletje en morgen bezoeken we de stad wat uitgebreider. In een gezellige bar met gratis wifi met een wijntje van 2 euro waar ik nog 2 tapas bij kreeg en een bakje olijven, wel het kan slechter toch? Ik heb al wat rondgedoold in deze religieuze stad waar Michele al eens geweest was. Zij heeft een paar jaar geleden, voor de tv hype, de camino frances gedaan. 600km stappen door het Spaanse hinterland, is niet voor iedereen weggelegd. Veel impossantne gebouwen, veel volk al dan niet impossant :-) het is eens iets anders dan havens en zeilboten.

La Coruna

op zee ben je nooit alleen, altijd vriendjes die komen spelen

Een paar dagen heb ik op anker doorgebracht in de Ria de Viveiro, heel rustig. Met de dinghy wat boodschappen doen, wat kuisen en opruimen en verder lezen en genieten van de rust. Heel raar weer daar in die diepe baai, blijkbaar houden de bergen die de kust flankeren de wolken tegen. Het duurt altijd tot de middag eer de bewolking opgetrokken is, want 2 mijl noordelijker op open zee, zag ik blauwe lucht?? Maar de temperatuur is hoog genoeg, dus geen klagen.

Dit fenomeen kon ik nog beter zien toen ik gisteren doorvoer richting La Coruna, om 7 uur na een stevig ontbijt (havermoutpap met banaan) waren wij al op pad. Op zee was het helder en de toppen verscholen zich beschaamd onder een dik wit deken dat bij momenten over de bergen naar zee toe krulde. Een paar mijl verder, waar de bergen wat minder hoog waren, was dit verschijnsel niet te bespeuren??? Wat zit de natuur complex in mekaar, gelukkig ben ik niet zo :-)

2 dagen voor de afvaart had er een stevige bries gestaan, bij het vertrek bijna geen wind maar wel een stevige deining. Maar na een uurtje kwam de wind erdoor en ontrolde ik het voorzeil en dat gaf ons al voldoende snelheid om de stalen fok (motor) zijn welverdiende rust te geven. Een uurtje later was de wind blijkbaar ontwaakt want de anemometer duidde 20kn aan (dikke 5bf). Alleen op het voorzeil ging de lady er met 6kn vandoor, geen reden om het grootzeil te zetten dus. In het begin was de deining dermate dat ik geen koffie kon zetten, zal terug moeten heet water in een thermos doen voor afvaart.

We waren nog niet goed vertrokken of er kwam een groepje dolfijnen rond de boot spelen en bleven zich minuten lang vermaken rond de boot, en mij ook natuurlijk. Wat zijn ze mooi en speels en wat ijdel ook denk ik, je ziet ze kijken als ze net naast de boot uit het water springen en denken "zie mij eens, kijk eens hoe hoog". Ik durfde niet op de boeg gaan zitten de deining was nog wat hoog en ik had geen zin om ook met een mooie buiteling uit te pakken.

deze nacht kreeg ik een nieuwe buur, niks gehoord ???

Op het laatste stuk voor La Coruna wakkerde de wind nog wat verder aan tot 27kn, en de lady zette er nog meer de sokken in, 7kn en meer. Ik las dit al meer op andere zeilsite's dat er voor La Coruna wat meer wind komt ?? Zal ook wel zijn reden vinden in de geologische vorm rond de grote baai denk ik. Eerst dacht ik nog een nachtje op anker te gaan maar de wind blies recht de baai in, dus koos ik maar voor een rustige nacht in de marina. Net voor slapen gaan, wat redelijk vroeg was, toch nog even de stad verkent. We blijven een weekje hier want Michèle was hier al vroeger een dagje maar ze wil beter deze mooi oude stad leren kennen.

Het is inderdaad een haven van vertrekkers, veel verschillende nationaliteitsvlaggen sieren de spiegels van de boten. Het viel mij op dat er nogal wat Noorse zeilers lagen?? De volgende steiger zag ik een zeilboot getooid met een grote Vlaamse Leeuw. Deze morgen was de Klauwaert al vertrokken voor ik he(n)m met een bezoekje kon vereren, ik had hem zeker een  'goede dag' gebracht.

Nachtje op Biskaje, Ria Viveiro

een vredige Biskaje, de ondergaande zon achterna

Tussen Gijon en Ria Viveiro liggen er maar een aantal kleine haventjes en baaitjes, om eventueel te overnachten, maar met te weinig diepgang voor ons lady, en onbeschermd voor de komende 5bf uit de Oost. Daarom in de vroege namiddag vertrokken om een nachtje door te zeilen om ons 90 mijl (180km) verder te brengen naar een voldoende grote en diepe baai. Eerst dieseltank nog opgevuld en rond 14u rebbedebie. De verwachtingen waren Oost 3 van na de middag en die wakkert aan tot 5bf en blijft een paar dagen zitten in die hoek. De voorspellingen bleken te kloppen, dank u Zygrib, het was wel plat voor de wind maar er was wind !!! eindelijk nog eens lekker door raggen. Eens we de kaap boven Gijon gepasseerd waren konden de zeilen vast gezet worden, een bulletalie op het grootzeil en de spiboom op de genua, zo stonden de zeilen stevig zonder te klapperen of zonder kans op een klapgijp in de nachtelijke uurtjes. Het ging snel, heel snel! Net voor donker kamen er nog een groepje dolfijnen op full speed voorbij, geen tijd blijkbaar om mij een goedenacht te komen wensen ?? De wind was continu tussen de 15 en 20kn (5bf), de lady liep continu boven de 6 kn. Dat maakte dat ik wat te vroeg aan de baai was, rond 4 uur was ik aan de ingang van de baai. Zo een baai aanlopen die je niet kent in het pikkedonker, er zat slechts een streepje maan, wel dat houdt nogal wat gevaren in. Nogal wat kleine visserbootjes scharrelen hier rond, maar ook de gevaarlijke rotspunten en ondieptes zijn geen goed idee om er mee in lijfelijk contact te komen. Door de stevige wind stond er een leuke deining, op zee dan toch :-). Rond 6u30 kwam er voldoende schemering om het begin van de brede baai op te zoeken in alle veiligheid. Tussen 4 en 6 kruiste ik op zeil een eindje de zee op om de opkomende zon te begroeten. Bij het eerste licht wend je dan de steven op zoek naar een mooie rustige ankerplaats, enkel het grootzeil staat om ons verder de smaller worden Ria (diepe inhammen in Gallicië) in te brengen. Dan laat je het laatste stukje zeil zakken en ben je bijna bang om de motor te starten en zo de vredige rust te verstoren. Wat een fijn gevoel om in het eerste ochtendgloren het anker te laten zakken voor een klein zandstrandje waar alleen nog maar wat pluvieren pootje aan het baden zijn, opzoek naar een lekker ontbijt. Op18uur gleden wij over Biskaje 90 mijl verder, ons lady verrast mij iedere keer weer.

Gijon

strandje naast de haven

In Gijon gearriveerd en jawel op motor, tja je moet wat. De komende dagen komt er wat meer meer wind en nog uit de goede richting ongeveer. De natuur moet je nemen zoals ze komt. Maar er is hier genoeg te beleven en te zien. Geeft ook de kans om wat op de blog te zetten, in die kleine havens of op anker heb je meestal geen wifi. Eens kijken of hier aan een schappelijke prijs een sim kaartje te verkrijgen is daarmee is internet altijd toegankelijk, wel gemakkelijk.
Gijon is een moderne stad alleen is er een nog slechts een restje oud gedeelte naast de jachthaven. Franco zijn troepen hebben blijkbaar deze stad oa vanop zee plat gebombardeerd. Maar er is nog voldoende over om hier wat rond te struinen. Een bakkerij vinden in Spanje is blijkbaar geen sinecure, de Spanjaarden brengen hun brood mee uit de mercado's (supermarktjes). Maar dat product catalogeer ik niet onder brood! het is zo van dat sponzig gedoe Engelse stijl. Maar na wat speurwerk toch een pannederia gevonden met een soort volkoren brood, en wij weer dik tevreden. Siesta is hier nog altijd in precies, de winkels gaan hier terug open rond 16u - dus doen wij mee en houden ook een luie siesta onder de bimini want de zon prikt wat hard. Maar de temperatuur in de haven is zeker te doen en er waait een verfrissend windje.
Nogal wat commotie rond een Franse boot die een kind mee hebben waarvan ze geen officiële papieren bij hadden??? De Fransen hebben moeten zorgen dat de papieren voor dat kind aan boord waren, voor zij verder mochten. Begrijpelijk natuurlijk met die verdwijnende kinderen. Wij kregen controle van de douane maar zoals zoals ikzelf alles volgens de regels der wet, natuurlijk :-)

Santona, Santander, Llanes

kust van Asturië

Na Bilbao was de eerste halte een mooie baai aan Santona/ Laredo. Heel rustig lig je daar met mooi zandstranden rondom. Wat opviel is dat er heel veel zandstrand is hier aan deze kusten met heel fijn zacht zand? De kusten zijn woester en hoger dan in Bretagne maar veel meer en langere stroken zand toch wel. Ook een verschil met Bretagne is dat je hier altijd de deining van de Oceaan voelt, ook bij stil weer. En stil weer is het, veel veel op motor dus.

Vervolgens ging het naar Santander, een redelijk grote stad maar ook daar lagen rustig op anker voor een strandje waar we met de dinghy op landen voor wat boodschappen te gaan doen. Het innerlijke van de mens mag zeker niet vergeten worden. Ook hier was de baai mooi maar verder de stad trokken we niet, voorlopig genoeg grote steden bezocht.

Llanes is een heel klein dorpje met een piep klein haventje maar ook hier gingen we op anker, lekker goedkoop. Het was wel was onrustig net naast het haventje waar de deining van de Oceaan zich toch goed liet voelen, maar een goede nachtrust ontbrak toch niet. Heel verrassend is ook het indrukwekkende uitzicht op de Picos De Europe, een bergketen met toppen hoger dan 2500m. Je zag de sneeuw nog liggen op de Picos, heel mooi. En terwijl we genoten van dit uitzonderlijk uitzicht zagen we aan de andere kant van de boot duikende Jan Van Genten! Dit is een teken van jagende vissen en ja na een tijdje zagen we dat er een schooltje dolfijnen zijn middagmaal aan het bereiden was. Dit was het beste van 2 werelden, de ene kant zie hoge bergtoppen alsof je in een Oostenrijks meer vaart en aan de andere kant van de boeg zie je dartele dolfijnen. 

Bilbao bij de koppige Basken

een overzweef of is het een zwerverzet?

Bilbao heeft zeker en vast zijn eigen karakter net als die als "koppige" omschreven Basken. Indertijd heeft Franco het met deze regio niet gemakkelijk gehad, maar zijn repressie nadien was meedogenloos. Geen wonder dat de Basken zelfstandig willen zijn en hun eigen boontjes willen doppen wat ze met bravoure doen, maar ja ergens aan de kille Noordzee ken ik nog zo een koppig volkje (ken persoonlijk ook nog zo een aantal koppigaards) :-)
Heel hulpvaardig zijn ze hier en proberen je te helpen, desnoods met gebaren. Bilbao zelf kan ik met geen enkele stad vergelijken, speciaal van architectuur en urbanisatie. Natuurlijk kent iedereen het Guggenheim museum maar er is zoveel meer te ontdekken in deze bruisende stad. Het gaat goed met de stad blijkbaar want er is geen verval, alle gebouwen netjes onderhouden geen leegstand en weinig borden die wijzen op verkoop.

Ik liep ook een deel langs de rivier waar een vrij groot havengebied gevestigd is en ook hier wordt er volop gewerkt. Baskenland is 1 van de weinige regio's die het goed doen en geen rode cijfers neerschrijven. Leuke en mooie stad.

Een collega reageerde onlangs op de blog door te stellen dat het soms wel hard is zo altijd maar bezig te zijn aan boord. Maar goed ik heb nog maar net mijn loopbaan beëindigd en ben dus nog voldoende gehard om dit aan te kunnen. Tenslotte vind ik nog een deel van mijn vroegere specialiteit terug in het maken namelijk van elektriciteit. Alleen doe ik het nu tezamen met mijn 2 jaar geïnstalleerde zonnepanelen die het prachtig doen. Ik lag 3 dagen voor anker in de baai van Bilbao en de panelen voorzagen mij van voldoende energie, en de batterijen ook :-) Alle gekheid op een stokje maar deze zonnepanelen zijn een grote plus, sinds ons vertrek hebben we slechts 2 maal een kabel aangesloten toen was het echt nog slecht weer. Het voorziet ons van alle energie nodig voor frigo/diepvries - pc's - verlichting -  zelfs voor warm water. Op anker hoor je regelmatig motoren draaien voor elektriciteit, wij hebben dit voorlopig nog niet moeten doen. Tenslotte een ijsblokje in de pastis is toch een minimum vereiste toch ?? :-)

motorbootje uit COOK ISLANDS ver gevaren blijkbaar, of .. ??? 

Overal waar we komen loopt het vol van de toeristen en dan is het sneu dat er voor ons niet echt een vakantie inzit. Gelukkig hebben wij het bootje om op een basische manier rond te trekken en hoeven niet de luxe van georganiseerde reizen in de veel sterren paleizen en de enige formules die daar gelden zijn de All In formules. Maar wij zijn gelukkig met de schnabbeltjes die we oppikken aan de rand van het luxe toerisme. Een weekje verlof in november om een duikbrevet te gaan halen voor Michèle in Egypte zal er nog wel afkunnen :-)

Over Biskaje naar Bilbao

dolfijntjes op 10 mijl van Bilbao

Er gaat een TGV van La Rochelle naar Brussel en daarvan maakt Michèle gebruik voor een bezoek aan België, kijken of alles in orde is met het huis en wat medische controles. Dat gaf mij de kans om Biskaje in mijn eentje over te steken naar Bilbao waar we de verkenning van Baskenland willen laten beginnen. Na Michèle naar de trein gedaan te hebben bereidde ik me voor, qua eten, om te vertrekken mocht er een leuk windje zitten. Momenteel is er weinig wind, we moeten veel meer motoren dan vorig jaar waar er opvallend veel wind zat. Maar je moet het weer nemen zoals het is, en de weersvoorspellingen voor 31 juli leken niet zo slecht. Dus de dag na Michèle haar vertrek was ik ook ribbedebie, om 6 uur stevig ontbijten om 7uur touwtjes los op zoek naar een stukje oceaan. Na het ronden van Ile D'Oleron kwam de voorspelde 4bf opzetten en brachten me op 19uur 110 mijl ver. De laatste 80 mijl moest ik nogal wat op de motor afleggen maar het was een mooie nacht en het kwik zakte nooit onder de 22 °C. 's Nacht zeilen in een T-shirt had ik nog gedaan het is veel aangenamer dan in een zeilpak te moeten kruipen, leuk. Onderweg maakte ik me een lekkere vegetarische rijstschotel klaar, goede voeding is belangrijk en met maar 1 pastisje als apero, maakt me te slaperig. Onderweg ving ik slecht 1 geep, een grote weliswaar, die deze avond tezamen met sla&tomaat en gebakken aardappeltjes het bord mag versieren.

op anker in de baai

Gans de tijd speurde ik naar dolfijnen, niks nada, en op 10 mijl voor de kust van Spanje kreeg ik een warm onthaal van 3 groepen dolfijnen die rond de boot kwamen spelen. Lang bleven ze niet want de motor draaide op die moment, maar dat ze komen kijken en gedag zeggen is duidelijk. Was wel een beetje moe want deze nacht sliep ik 12 uur zonder wakker worden, zalig rustig hier in Ola land :-)

Een dag of 2 blijf ik op anker in de baai van Bilbao en zondag leg ik even aan in de jachthaven omdat ik bezoek krijg.