Funchal

mei, de bloemenmaand komt er duidelijk aan

De zon kwam er nogal straf door dus geen wandelweer, ideaal om met het openbaar vervoer naar Funchal te gaan. Funchal ligt ongeveer een 60km van Quinta Do Lorde verwijderd en voor 3.35€ brengen ze me op mijn bestemming. Als je geen express-bus neemt dan duurt de tocht wel aanmerkelijk langer maar je doorkruist de kleine dorpen die op de steile hellingen gekleefd liggen. En dan zie je dat Madeira geen arm eiland is maar dat had ik op andere manieren ook al opgemerkt. Overal zijn er werken aan de gang, dus niet alleen in Vlaanderen blijkbaar, en dat duidt toch voldoende financiële middelen. Ook wordt er veel aan rivierbeddingen gewerkt, uitdiepen, kanaliseren .... Dit zal wel een gevolg zijn van verschrikkelijke overstromingen van vorig jaar die het eiland teisterden en aan verschillende mensen het leven kostte.

achteraan de Queen Victoria van de Cunardlines

Funchal is een levendige stad, grotendeels door het toerisme natuurlijk. Er lagen 2 grote cruiseschepen in het dok afgemeerd. Pendelbusjes rijden af en aan om de cruisetoeristen niet op hun hoger te laten zitten, letterlijk en figuurlijk :-) Je hoort hier ook nogal wat Russisch of misschien zijn het Slavische talen, Polen - Tsjechen - Hongaren .... Russisch heeft bij mij een negatieve connotatie gekregen door mijn duikreisjes naar Egypte. Maar ik moet zeggen dat deze blijkbaar niet uit hetzelfde Russische hout gesneden zijn, gelukkig! Moeilijk om te beoordelen natuurlijk omdat ik hen hier niet zie aanschuiven aan de banketten waar werkelijk door hen met eten 'gesmost' (ook letterlijk en figuurlijk) wordt. Hier lopen ze alvast niet dronken al vroeg na het ontbijt. Dus geef ik hen het voordeel van de twijfel.

je vind nog rustige pleintjes

Onlangs kwamen hier in de marina een aantal Spaanse charterboten aan, bevolkt of heet dat 'gemarineerd' met Russen. En hier ook geen opmerkingen, je hebt er dan wel geen contact mee maar als er geen problemen zijn is het allang goed voor mij. Ieder volkje heeft wel zijn eigen leefwijzen die voor anderen soms wel irriterend zijn, uitzondering: de overal graag geziene Vlaming natuurlijk :-).
De prijzen liggen gemiddeld ook iets hoger dan bv. in de Algarve en Porto Santo. Maar wanneer je de kleine Portugese restaurantjes opzoekt in de smalle kronkelstraatjes van het oude Funchal dan vind je nog een maaltijd voor minder dan 10€ met een wijntje (of 2) inbegrepen. Koffie 0.5€ een biertje 1€, maar we zijn er ook in geslaagd om op een mooi panoramisch terras 3.5€ voor een biertje te betalen. Tja eerst kaart raadplegen natuurlijk he :-)

Het visaanbod is ook beperkter hier, oorzaak hiervan is de diepte van de oceaan die het eiland omringd natuurlijk. Ga 1 mijl uit de kust en de diepte loopt op naar duizenden meters, geen platvissen daar of misschien wel heel plat en zijn die nog niet gevangen. Er is voldoende vis maar beperkt in keuze, geen platvissen, geen verse kreeften, geen krabben,weinig schelpdieren zelfs redelijk weinig inktvis. Tonijn, dorades, zalm, zwaardvis en andere rovers zijn er volop aan lage prijzen, en natuurlijk de overlekkere inktzwarte Espada die op heel grote dieptes gevangen wordt.
En het Portugese visgerecht bij uitstek de bacelhau ... wel geen nood die is hier ook op elke kaart aanwezig. Een lekkere specialiteit van hier is de 'bollo de caco', dit zijn ronde platte broodjes en als voorgerechtje wordt het rijkelijk met boter besmeerd en in look/olijfolie gebakken. Tip: indien je met 2 bent neem het beiden want anders vallen de gesprekken blijkbaar stil :-) Funchal, een heel leuke toeristenstad waar je toch nog heerlijk rustig kunt rondkuieren als je de trekpleisters vermijd.

Madeira plastieken boten en softe schippers met apps

OsmAnd-kaart met hoogtelijnen en wandelpaden

Ik heb met veel respect boeken gelezen van ijzeren mannen met houten boten. De Moitessiers van deze zeilwereld maar ook onze eigen Jean Heylbroeck die met heel beperkte middelen de wereld ronde in 5 jaar en hier een prachtig boek over schreef "De wereld is rond". Dit is een echte aanrader, nautische wetenschappen van hoog niveau geschreven in een taal die ieder begrijpt. Maar ik koos voor een polyesteren boot wat weinig onderhoud vergt en maak met graagte gebruik van moderne hulpmiddelen.

haven Machico, landingsbaan vliegveld

1 van die hulpmiddelen is een 7 inch tablet, die ik altijd bij mij heb omdat het ontelbare functies heeft. En wel degelijk heel bruikbare functies. Ik gebruik de tablet zowel op zee als aan land. Aangezien er een GPS inzit is het een 2de volwaardig navigatiesysteem met navionicskaarten. Maar vandaag gebruikte ik het voor navigatie op land. Zo heb ik er een toepassing opstaan "OsmAnd" die ik veelvuldig gebruik. Osmand maakt gebruik van 'OpenStreetMap' kaarten. Dit zijn opensource kaarten die gratis te downloaden zijn. De kaarten zijn heel nauwkeurig en worden door veel vrijwilligers met regelmaat bijgewerkt. Ook alle wandelpaden zijn in deze kaarten opgenomen, zo ook alle levada's hier op Madeira.

geitenpaadjes

Vandaag deed ik echter een wandeling van Machico over Pico Do Facho naar Canical, en die wandeling staat in geen enkel boekje opgenomen maar staat mooi uitgetekend op OsmAnd. Het was een heel lastige, vertrekken van zeeniveau naar de top van Pico Do Facho (320m). De klim was bij momenten heel steil, op de top krijg je een prachtig uitzicht over de zuidoostpunt van het eiland, de oceaan en hoe de vliegtuigen landen op de toch speciaal aangelegde landingsbaan van Madeira. Eens voorbij de top liepen smalle geitenpaadjes, waar deze ouwe bok gretig gebruik van maakte, doorheen het met bloemen gedecoreerde groene decor. Volgende keer doe ik wel een lange broek aan want regelmatig ging het pad door een bloemenvegetatie waar de bijtjes geweldig hun schik hadden. Vorige week echter had ik een

stenentijdperk is hier nog niet voorbij

prikkelende ontmoeting met zo een mooi gestreept zoemertje, waarvan ik de nog voelbare pukkel met trots draag. 2 keer had ik het smalle pad verlaten, een snelle blik op de tablet toonde mij feilloos aan waar het echte pad zich verborg. Dit zijn de wandelingen waar ik van hou, weinig betreden paden met tijd om alles goed in je op te nemen. 2 koppels patrijzen en een koppel fazanten vlogen verschrikt op, bijna van onder mijn voeten. Wel is het zo dat deze paden op de soms wel smalle steile stukken geen balustrades hebben, opletten dus! Maar dat maakt het juist mooi en interessant. Vorige week had ik minder nood aan OsmAnd maar dan had ik mijn privé tomtom-girl bij die feilloos de goeie richting vond. Ben echter tevreden als ik alleen op stap ben mijn tablet, die ook nog mijn fototoestel is.
Alles in 1, klein compact handig (en dan bedoel ik de tablet niet de tomtom-girl :-)  ). Ik zweer de moderne technieken zeker niet af.

vanop Pico Do Facho, landing Madeira

Madeira tussen bloemen en bananen

Ik had de voorbije week terug bezoek en dan is het leuk een wagen te huren om wat meer van dit mooie eiland te gaan verkennen. Het eiland is zowat 60 x 25km met een oppervlakte rond 800km².

waterval bij Porto Moniz

260.000 vaste inwoners bevolken het eiland, jaarlijks komen hier vele duizenden toeristen bij, net zoals wij dus. Van massatoerisme is echter geen sprake. Madeira ontbeerd de mooie zandstranden die bv. voor gezinnen zo aantrekkelijk zijn. Het is vooral de zuidkust die dichtbevolkt is, de noordzijde is ruwer, natter maar daar zijn juist de mooiste landschappen te vinden. Ook wordt de zuidkust van wat meer zon voorzien, de hoge toppen van de vulkaan verschuilen zich veel in de wolken. En die wolken voorzien het eiland dan weer van de nodige regen, waar de prachtige natuur prachtig bij gedijt. Het vele hemelwater dat in de krater verzameld wordt, en door de levada's verdeelt, voedt de immer dorstige bananenteelt en het lappendeken van groentetuinen.

Porto Moniz

Een Portugees, die 40 jaar in Frankrijk werkte, vertelde ons dat hier 3 aardappelteelten per jaar mogelijk zijn. Het wordt hier nooit kouder dan 16°. De tuinen staan dan ook vol met allerlei soorten groenten van net geplant tot plukrijp.

Het is een typisch vulkaaneiland met steile kronkelende wegjes die je soms naar duizelingwekkende hoogten brengen. De laatste jaren zijn er massaal tunnels aangelegd die de vroegere te kleine wegen, voor huidig verkeer, veiliger maken. Het moet soms geen sinecure geweest zijn om de toeristencars te kruisen langs de steile kliffen. Verken je de noordzijde van het eiland dan heb je

lava, Porto Moniz

ruimte zat, daar kan je nog ongehinderd van de indrukwekkende vergezichten genieten en is er altijd plaats om de wagen te parkeren. Maar nog beter is om te voet dit mooie eiland te verkennen. Madeira staat bekent als bloemeneiland het is echter nog meer een paradijs voor wandelaars en natuurliefhebbers. Je hebt de wandelingen langs de levada's, 2000 km waterkanaaltjes, maar er is ook een plateau dat het bezoeken waard is en de vele wandelingen in en rond de kraters. 

Madeira vink - liet zich op minder dan 1m benaderen

Veel endemische soorten dieren en planten zijn hier overal te vinden. Laurisylva (Unesco) is een originele laurierboom waarmee het eiland vroeger grotendeels bedekt was. Zonder moeite konden we tijdens onze wandelingen ook de Trocazduif, Madeiravink en Berthelots Pieper vinden, allen soorten die hier alleen op deze Atlantische Eilanden voorkomen. Het is onbegonnen werk om de vele soorten bomen, planten & bloemen die je hier overal tegenkomt van de juiste namen te voorzien. Bijen, kan ik zeggen, zijn er ook waarvan ik er 1tje op

Berthelots Pieper - copy internet

zeer indringende wijze leerde kennen. Maar dat hoort nu eenmaal bij de natuur, en dan ben je blij dat je heel intens van deze pracht moogt en kunt genieten.

Trocazduif - copy internet

Madeira, Quinta Do Lorde

Eergisteren naar hier kunnen zeilen, ook een deeltje op de motor aangezien de wind in de namiddag weg viel. Het had de laatste dagen daar in Porto Santo nog goed gepoeierd, zodanig zelfs dat ik een hulp hekanker moest uitbrengen om de druk op de ponton wat weg te nemen.

Quinta Do Lorde

De pontons zijn toch aan een beetje onderhoud toe blijkbaar. Het zonnetje scheen en was het een mooi tochtje, weer geen vis te bekennen. Ik heb voor Quinta Do Lorde gekozen om verschillende redenen. Ik kreeg bij mijn vertrek in Lagos een kortingsbon van 20% voor de Marina's Porto Santo en Quinta Do Lorde. Al deze marina's zijn van dezelfde Portugese broeders, niet deze met de bruine pij maar van het soort met de dikke bankrekeningen. Voorts is Quinta veel rustiger dan de jachthaven van Funchal waar er bijna zeker geen boxen vrij zijn. Dan moet je in rijen dik naast elkaar gaan liggen ... en continu mensen die over je boot lopen. Iedere dag komen er een paar cruiseschepen toe die Funchal extra druk maken en de prijzen opdrijven natuurlijk. Nog een voordeel is dat Quinta Do Lorde in de oostelijke staart van Madeira ligt waar de toppen niet zo hoog zijn wat minder kans op bewolking geeft dus gemiddeld beter weer.

heel rustige goed uitgeruste marina

Een oud collega van mij heeft hier een redelijk lange periode doorgebracht en was zeer te spreken over deze marina en zijn staf. Een nadeeltje dan weer is dat de haven 30 km oostelijk van Funchal ligt, voor mensen die graag in de stad rondkuieren minder aantrekkelijk. Volgende week krijg ik terug bezoek en dan heb ik terug maar een wagentje gehuurd om het eiland te verkennen, en een paar mooie 'levada'wandelingen te doen. Verder is er een gratis pendelbusje om je naar Machico te brengen waar verschillende supermarktjes zijn om boodschappen te doen. Net voor het resort/marina stop een lijnbus die je desgewenst naar Funchal brengt, mogelijkheden genoeg dus.
Het is een fraaie marina met alles erop en eraan en vrij nieuw dus alles functioneert prima. Het personeel staat altijd klaar om te helpen en regelen werkelijk alles voor jou, geven tips over wandelingen ... top. Goedkoop is het resort niet naar mijn idee, ik zag dat een kamer met ontbijt voor 2 personen150€ per nacht is! toch flink aan de prijs denk ik.

Madeira voor de boeg

In Lagos betaalde mijn Engelse buur 25€ voor 1 nacht in een **** hotel met een stevig ontbijt inbegrepen.
Grappig eigenlijk is dat hier op het resort een kerkje gebouwd is, kan een kapel zijn ook ?? Ik ben geen architect en de godsdienstige nijverheid is mij ook niet zo bekent. Enfin je kan in deze resort je trouw organiseren en dan staat de kapel je ter beschikking !!! hmmm je weet maar nooit mocht ik onderweg nog een rijke tante aan de haak kunnen slaan ... zal wel niet natuurlijk ik krijg nog geen tonijn of bonito aan de haak :-)
De prijs van de marina valt mij echter goed mee, mede door de 20% korting natuurlijk. Ik betaal hier 750€ voor een 13m boot voor een maand. Water, elektro en wifi zijn allemaal inbegrepen. Winterprijzen zijn hier niet, je betaalt het ganse jaar hetzelfde tarief. In Frankrijk zijn de jachthavens duidelijk duurder, het zijn zowat de prijzen die je in de Belgische jachthavens betaalt dus ..... Ik ga hier toch een tijdje blijven rondhangen, hier is meer dan voldoende te doen. Volgende week begint paasverlof en dan worden toch wat ladingen toeristen meer verwacht, waarvan ik er eentje met heel veel plezier onderdak zal bieden, maar aangezien het een boot is zal het dus onderdek zijn zeker :-)  

Porto Santo

Porto Santo is een verzameling vulkaantoppen, ruw, grillig opgebouwd uit verschillende grond & steen soorten, tja vulkanisch dus. Aan de zuid oostkant heeft het een lang gerekt strand van ongeveer 7 km waar in het weekend nogal 'Madeirianen' met de ferry naar toe komen.

 Madeira heeft namelijk niet zo een mooi zandstrand. 1 maal daags gaat de ferry over en weer. Momenteel is het nog rustig het zonnekloppers seizoen is duidelijk nog niet aangebroken. Het eiland ligt er verzorgt bij, met goed onderhouden huizen en een prima infrastructuur.

spitse top = Pico do Castello 460m

Het eiland heeft ongeveer 5000 eigen inwoners, tijdens het seizoen komen er naar verluid evenveel bij. Het weekend brengt extra ladingen toeristen vanuit Madeira. Goedkoop zijn de huizen allerminst, ik zie prijzen die bij ons niet zouden misstaan.

Op het eiland ligt er een enorm vliegveld! De eerste vakantievluchten voor Madeira landen op Porto Santo en dan werden de toeristen met ferry's naar Madeira vervoerd. Pas laat toen de toeristenstroom echt op gang kwam heeft men een landingsbaan annex vliegveld op Madeira aangelegd, deels op een betonconstructie over het water. Op zulke eilanden speelt het reliëf niet in het voordeel, Madeira's top is nog veel hoger dan hier. Het vliegveld ligt er bijna werkeloos bij maar dagelijks zijn er nog een paar vluchten, zij het met kleine vliegtuigjes naar het zonnige buureiland.

Ook hier, zoals in veel zuiderse landen, heeft de Europese Gemeenschap nogal wat projecten gefinancierd.

speciale mimosa soort

En ook hier zijn niet alle projecten tot een goed einde gebracht. Zo heeft Europa een volledige herbebossing van het eiland betaald maar er ontbreken duidelijk nogal wat bomen? Of is het eiland gegroeid ondertussen ?? Misschien toch ook een nadeel van de Euro, dat kleeft nogal blijkbaar. Maar toen ik gisteren een wandeling deed naar 1 van de vulkaantoppen, Pico do Costello, zag ik toch heel veel mooi bos. Blijkbaar zijn ze er in geslaagd om een endemische soort spar waarmee het eiland grotendeels bedekt was terug te introduceren hier op de flanken. Het was/is geen sinecure blijkbaar want de kleine plantjes moeten in labo omstandigheden gekweekt worden. Maar het resultaat is fraai met een mengeling van deze sparren, een speciale mimosa soort die in bloei staat nu, eucalyptus …. en tal van soorten struiken en zoutminnende vegetatie.

bij deze jongen mocht ik dichtbij komen, of is het een meisje ??

Het zal nog jaren duren voor het eiland terug beplant is maar er wordt nog aan gewerkt.

In de Marina, die privé eigendom is, liggen momenteel maar een 5 tal zeilers. Mijn dichtste buur is een Brusselaar die alle vele jaren rondhopt over de oceanen. Hij is ook heel erg begaan met de natuur. Altijd leuk om horen dat dit toch leeft, hij heeft ooit in Madagaskar op vrijwillige basis duizend bomen gekweekt en geplant. Hier heeft hij al een aantal mensen leren compost maken, ja subsidies verwennen soms en dan vergeet je simpele technieken uit het verleden.

Verder ligt hier ook een 74 jarige Engelsman die zijn boot aan het herstellen is na plat te zijn geslagen in de januari storm tussen Terceira en Madeira. Zijn 2 masten stonden er nog op, zeilen en nogal wat tuigage zijn in de zee verdwenen. Geen zorgen echter hij heeft hier 2 zeilen op de kop weten tikken en dat moet voldoende zijn om hem naar de Canarische Eilanden te brengen.

Van zulke mensen kan je pas echt iets leren over relatieveren.

Porto Santo, over 480 mijl oceaan naar een magische morgen

5 mooie maanden had ik doorgebracht in Lagos, met dank aan de prachtige buren. Vorige week moest ik afscheid nemen van een zeer dierbaar iemand, wiens levenslessen ik altijd zal meedragen. Na dit kort treurig verblijf in België, had ik nood om een stukje te zeilen, had ik nood om een frisse wind door mijn hoofd te laten waaien. 3 dagen na mijn terugkeer uit België bood zich een mooi weervenster aan, goed genoeg om los te gooien en de lady op de Oceaan te laten dartelen. Zygrib vertelde me dat ik 5 dagen gunstig weer kreeg om in Porto Santo te geraken want dan kwam er wat meer wind. Donderdagmorgen nam ik nog afscheid van Naut & Jolande die met hun boot op de wal stonden, waar de koffie altijd lekker is, en van mijn Duitse buren Carsten & Catherine. De Sparkle vrienden Annemie & Patrick waren helaas even weg naar België. Ze gaven me wel een opdracht mee met een enveloppe die ik maar mocht openen op mijn eerste aanlegplaats na Lagos. Bedankt Annemie & Patrick opdracht volbracht :-)

Avondrood, goed weer morgen

Donderdagmiddag gingen de touwtjes, na nog wat extra boodschappen, eindelijk los. De lady koos goedgeluimd het ruime sop, insgelijks haar schipper. De zon scheen over de Ponte de Piedade, de punt waar ik zoveel wandelingen maakte, wat is het hier mooi. Eens de punt voorbij legde ik de boeg zoveel mogelijk west. Met een matig windje 3bf ging het aan de wind voorbij de kapen Cabo Sagres en als laatste verdween Cabo Soa Vincente uit het zicht de eerste nacht tegemoet. Deze keer had de kaap geen extra wind in petto, rustig op bijna grijpafstand voeren we voorbij en groeten deemoedig. Ik voelde dat de lady nog wat aangroei had, ze reageerde nog niet zo dartel op de kleine windvlagen maar dat beterde met de mijlen. AIS wat een gezegend apparaat, die de grote scheepvaart probleemloos op mijn plotter tovert en alarm geeft mocht een schip op aanvaringskoers met ons liggen, maar 100% op elektronica vertrouwen mag je nooit. Er zit nogal wat vaart rond deze laatste kaap, komend & gaand van en naar de Middellandse Zee. Het duurde tot 2 uur 's nachts eer we de trafficzone, de autosnelweg van de schepen, vrij zeilden. Het AIS alarm werd even werkloos. De wind bleef gunstig doch zwak maar voldoende om te zeilen. Voldoende rust kreeg ik die nacht niet, we waren nog niet lang genoeg op pad. Was het de adrenaline, een teveel aan koffie of de gretigheid waarmee ik alles ervoer. 

een mooie zonsopgang geeft het avondrood gelijk

Vrijdag was ook een dag met matige wind, 9 – 12 kn maar de lady had al wat aangroei verloren blijkbaar en de 4 a 5 kn snelheid stemden mij heel tevreden. Vrijdagnacht hoorde ik de wind beginnen loeien in het want, algauw hadden we 20 tot 25 kn wind en nog wel uit de goede richting. Met halve wind stoof de lady er vandoor met 7 a 8kn snelheid – top! Al snel bouwde de zee zich op en regelmatig werden lady's dekken overspoeld. Een beetje zout water kan nooit geen kwaad natuurlijk, uitgenomen als je voor een snelle controle in slechts een trui en op kousen de volle laag krijgt. De voorbije nacht had ik al wat meer gerust, maar slapen nog niet echt. Je moet vertrouwen krijgen in de apparatuur, de ruimte van de Oceaan en jezelf. Zelfvertrouwen in je eigen kunnen is een belangrijke eigenschap voor solo zeilers, macho en lef zijn eerder een gevaar dan een plus.  In de loop van de nacht milderde de wind naar een mooie 12 – 16 kn, backstag wind nu! Zeiltjes aangepast en de lady spon haar zilveren schuimend kielzog van de Ponte de Piedade richting Porto Santo. Met haar boeg sloeg ze de opdringende golven weg en als ze haar langs achteren beslopen hief ze, als een jonge dartele freule haar rokken op, versnelde haar pas en zette de wit schuimbekkende zee een neus. Ik sloeg dit alles met instemming gade vanuit haar veilige kuip, en voelde mij als een koning te rijk, ik stond steviger in mijn zeilersbotten.

Porto Santo bij het eerste morgenlicht

Zondagmorgen hadden we nog 120 mijl af te leggen en met terug een windje 3 a 4bf was het doel niet haalbaar voor de komende zonsondergang. Maar daar zat ik niet mee, deze tocht mocht nog wel een extra nachtje doorgaan. De vorige nacht had ik heerlijk geslapen met tussenpozen van 30 tot 45 min. Ik was fris en monter en wou op deze milde Oceaan nog een nachtje doorbrengen, ik wil nog zoveel ervaren. De wind zwakte de laatste nacht nog wat meer af, 8 tot 12 kn wind maar die 4 a 5 kn snelheid die we maakten waren voldoende om ons doel op tijd te halen. 2 vrachtschepen die mijn koers kruisten onthielden mij een uurtje slaap, maar ik kreeg er zoveel moois voor in de plaats. Het sterrenbeeld Orion, recht voor de boeg, was de mooiste wegwijzer denkbaar. Ik las ooit een boek "Geef mij eens ster om op te sturen" wel ik kreeg het mooiste sterrenbeeld van het uitspansel om op te sturen. Cassiopeia, haaks aan stuurboord, balancerend op de nachtelijke einder brachten de mooiste herinneringen in mij boven.

ik trakteerde mezelf met een royaal ontbijt

Het groene stuurboordlicht lichtte het zeevonk nog meer op waar speelse dolfijnen gretig gebruik van maakten, de bemanning gratis vertier bezorgend. Als groene torpedo's suizen de dolfijnen in de hoge golfkammen en zwemmen soms hoger dan lady's boorden. Wat zijn ze speels maar ook zo ijdel, maar dat mag. En als Venus in het oosten haar schittering begint en de komst van de zon aankondigt ontwaarde ik de eerste contouren van Porto Santo, de heilige haven. En dan wordt je even stil, zelfs ik, met zoveel moois onder en boven mij ... dit is magisch. De wind zwakt nog meer af, de snelheid zakt weg naar een lome 3kn maar ik weiger de motor te starten. Ik wil deze stilte niet verbreken, dit magisch moment voedt mijn hart - mijn ziel.

de lady in Porto Santo

De lady schuift zacht murmelend dichter naar haar doel en laat een aan de oppervlakte doezelende zeeschilpad schrikken. Ik trakteer mezelf op een royaal ontbijt met verse ananas, roerei, Griekse yogurt en een 2de koffie. De eerste verdween in een onbewaakt moment in de spoelbak, misschien lusten de visjes ook wel een vers bakje.  Onder Ilha Cim loeven we naar de haven. En net voor we de haven inlopen ruim ik mijn lady op, want met je dame ga je niet in haar werkplunje op bezoek. In het felle morgenlicht schitteren de zoutkristallen op haar dekken die ze fier draagt als haar verdiende juwelen. Ik streel haar liefkozend en geef haar een kus een eerder sobere beloning want mijn lady gaf mij zoveel meer.
Net voor we de havenmond invaren zie ik 2 streken meer bakboord uit dat andere eiland in de verte, Madeira …. zouden we niet …..

Porto Santo

Lagos, mooie mensen

2 dagen geleden was het St Patricks day! dus ja dan weet je wat er gebeurt wanneer er een voldoende

diep nadenken maakt me mooier naar men zegt :-)

groot contingent Ieren en Britten rondlopen hier, feest dus. Een aantal terrassen waren gevuld met feestvierende groen getooide Guiness slurpende Ieren. Op 1 terras was er ambiance met verschillende muzikanten, meestal folkachtig, maar ook natuurlijk de obligate doedelzak. Hier heb ik toch ook even staan meegenieten, het klagende geluid van de doedelzak vertelt veel.
5 maanden ben ik hier nu ongeveer en die tijd is voorbij gevlogen. We hebben hier op de steiger en leuke mengeling nationaliteiten, klein Europa. Mijn rechtse buur is Engels en is ondanks zijn 74 jaar heel fit en altijd bezig aan zijn boot of op het terras van de South Bar. Maar in de avond zouden ze de naamgeving beter veranderen in Shout Bar - tja Engelsen zijn soms nogal uitbundig. Heel toffe mijnheer met leuke babbels.
Mijn linkse buren, een Duits koppel die ik onderweg naar hier al in Peniche en Cascais tegenkwam. We gingen samen met de andere buren naar een aantal optredens in Lagos, Fado - Jazz - Cubaanse avond ... Carsten organiseerde meestal. Gisteren maakte ik al snorkelend mijn schroef pokken- en mosselvrij en deed dat ook bij hun schroef. Toen ik afgedroogd was en weer zoutloos, stond de Thaise soep al opgeschept en kon ik zo aanschuiven. Leuk was het verhaal van de naamgeving van hun boot "Mar Y Sol" - Zee en Zon - in het Portugees of toch bijna. Ze hadden die naam in een Portugees restaurant in Hamburg samen met een Portugees op papier gezet, wat blijkt als ze in Portugal aankwamen ? dat de letter Y niet in het Portugees alfabet bestaat :-) originele naam dus en leuke anekdote.

bijna alle buren samen, wat een plaatje

Nog een beetje verder een Nederlandse boot waar ik onder andere brood leerde bakken wat nu feilloos lukt, wekelijks bak ik nu een broodje van eigen deeg :-) Naut en Jolande zijn al 13 jaar onderweg en hadden veel tips over het hoe en wat in de zeilwereld. Hun gezellig salon werd veelvuldig door onze groep gevuld, heel joviaal tof koppel.
Nog wat verder een prachtig Belgisch stel met hun mooie boot Sparkle! Bij Patrick en Annemie schijnt de zon altijd, geen zorgen daar. Van oud naar nieuw vierden we op hun Sparkle, het was ouderwets gezellig en was 4 uur voor we er erg in hadden. Regelmatig toverden ze een speciaal biertje uit de voorraadkisten die we met veel goesting degusteerden. Altijd stonden ze klaar om ergens te helpen of voor een leuke babbel.
Waarschijnlijk vind ik nooit meer een buurt met zo'n mooie mensen, rustig en altijd bereid om te helpen met raad en daad of gewoon eens lekker doorzakken op een zonnig terras.
Maar de lady laat mij voelen dat haar touwtjes zachtjes aan los moeten, ze is er klaar voor, ik bijna. De pc moet raad brengen voor de weersverwachting, 500 mijl oceaan wachten op mij. Spannend, kan bijna niet wachten ....