 |
| tussen San Andres - El Pinar wandelen in het wazige |
Voor 2.4 € bracht een welwillende buschauffeur mij van La Restinga naar San Andres. Heel opvallend hoeveel keer dezelfde naamgeving voor dorpen en steden wordt gebruikt op de verschillende eilanden. Een uurtje bussen bracht mij naar 1100m hoogte in een andere wereld, en wat mysterieuze wereld. Een typisch fenomeen hier is de wolkenvorming op de grotere hoogten langs de NO kant. Ik was nochtans vertrokken in een Restinga dat zich koesterde in de morgenzon. Meestal voel je geen regen in deze wolken maar de fauna & flora geniet er volop van. Dalend naar La Restinga zie je dan ook grote contrasten in de begroeiing die op kleine afstand heel erg veranderd. Rond San Andres zijn er volop akkertjes goed voorzien van allerlei groenten. De afscheidingen zijn muurtjes van lavasteen waartussen je heerlijk kan wandelen. Ook allerlei vruchtdragende bomen ontbreken niet in dit bucolisch decor. Hier vond ik nog vijgenbomen met lekkere rijpe verse vijgen. En als die niet in een afgebakend terrein staan dan kan ik het moeilijk laten om er niet enkele te proeven, goede energie om stevig te wandelen :-) Het heeft iets mysterieus om in de wolkenflarden te wandelen. Soms priemt de zon door de wazige lucht om wat meer nadruk te leggen op een speciale boom of speelt het met de kleuren van een lavaklif. Boerderijhonden, hun goed bewakend, blaffen tegen knerpende voetstappen voorbij schuifelend in het waas. De korstmossen die welig tieren op alles wat groeit druppelen hun vangst op een dorstige bodem. Raven scheren boven je hoofd, luid krassend, hun mistig territorium overschouwend.
 |
| korstmossen zorgen voor water |
Eens voorbij het volgende plaatsje, El Pinar, begint zachtjes de afdaling naar de puerto. Het uitzicht veranderd volledig. Je wandelt nu op de zuidelijke flank van het eiland waar de zon heer en meester is en de wolken verdampt. Hoge begroeiing verminderd en de moestuintjes maken plaats voor zonvragende vruchten, veel druivenstokken helaas zijn de vruchten al geplukt. Van de vijgenbomen hier zijn alle vruchten al geplukt, helaas. De enthousiaste zon laat de vruchten hier duidelijk sneller rijpen. Veel vogels hier maar het is moeilijk de soorten te definiëren. Wat deugd deed om te zien waren de grote aantallen patrijzen die van tussen de wijnranken verschrikt opvlogen. De natuur heeft hier nog meer ruimte, de secondes lijken langer. Niet alle omwalde akkertje zijn bebouwd zeker hier op de zuidflanken. Hier liggen meer mogelijkheden voor meer druivenranken, groentekweek of fruitbomen. Echter kunnen deze gronden alleen door manuele arbeid gecultiveerd worden. Prima voor eigen verbruik maar moeilijk om er winstgevende producten op te winnen. En dat is nu ook een verschil met ons noorderlingen. Onmiddellijk zijn we aan het bekijken welke mogelijkheden deze Edentuintjes bieden maar zuiderlingen denken anders. Denken meer aan leven, goed, vol en gezond, denken minder aan het vergaren van rijkdom zoals wij. En als wij voelen van voldoende geld gespaard te hebben, storten wij ons in het zoeken naar een nieuw levensideaal. Voor velen onvindbaar want onze hunkering naar nog meer geld en luxe versperd deze weg. Tussen de brokkelende lavamuurtjes vind je ook nog levenslessen, verschillen tussen noord en zuid voor dummy's.
 |
| kaktusvijgen ook lekker, geen vruchten om zonder handschoenen aan te pakken |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten