Martinique, Saint Pierre

de rede van Saint Pierre, onder ons 10 tallen wrakken

de cel met dikke muren waar Cyparis overleefde

Als je op de rede van Saint Pierre ankert dan betreedt je een totaal verschillend deel van het eiland. Rond Le Marin en de hoofdstad Fort de France loop je rond in een volledig Europees getinte leefcultuur en urbanisatie. Saint Pierre echter benader je dichter de echte leefwereld van Martinique, authentieker. Het dorp werd in 1902 door de vulkaan uitbarsting van de Mont Pelée totaal vernietigd. Het was 8 mei 1902, pinksteren feest dus in het dorp. De lava was echter al een dag of 3 eerder beginnen stromen uit de krater. Maar de nakende verkiezingen en het feest bracht alle bewoners terug naar het dorp. Er was eerst een gasemissie, een hete verstikkend gaswolk die over het dorp raasde waardoor bijna iedereen stikte en alles in brand vloog. Gevolgd door een eruptie van grote brokken steen die de gebouwen plat bombardeerde en de op de rede liggende zeilbarken tot zinken bracht. 1 man overleefde dit drama. Een gevangene, Louis Auguste Cyparis, eenzaam opgesloten in zijn cel met dikke blokken gebouwd. 4 dagen na de ramp werd de man alsnog bevrijd en kreeg zijn vrijheid terug. Hij werd door het Amerikaanse circus Barnum in zijn rariteiten kabinet opgenomen en het land rondgevoerd als topattractie. De laatste eruptie van de Mont Pelée was in 1928, vrij recente dus. 10 jaar na de uitbarsting zijn ze aan de wederopbouw begonnen. Slechts 5000 inwoners telt de stad nog, kan mij voorstellen dat de berg toch enig schrik aanjaagt om hier een nieuw stulpje te bouwen. Ondertussen is het dorp ook alweer aan een Caraïbisch verval begonnen. Maar zo hoort het nu eenmaal hier. De verfborstel wordt hier niet dagelijks gehanteerd en de buren kijken je hier niet op aan denk ik.
Vandaag een fikse wandeling op de Mont Pelée gedaan. Maar als het licht in de dag kwam stak de top van de krater in dikke wolken. Maar toch kunnen tot 950m hoogte beklimmen. Op sommige stukken ging het lekker stijl. Hier kon ik nog even de conditie testen na een maandje plat wandelwerk in Vlaanderen. Leuk om hier en daar kolibrietjes te zien nectar slurpen uit de soms weelderige bloemen. Ook nogal wat bijenkorven tegengekomen. Landbouw werd tot zowat 6oom hoogte bedreven. Je ziet dat het heel vruchtbaar land is. Op 900m liep ik letterlijk en figuurlijk in de wolken, een continue fijne regen en frisser wordende temperaturen lieten mij op 950m aanvoelen dat het goed geweest was.  Mooie tocht en tevreden over mijn toch nog op peil zijnde conditie  kwam ik aan de voet van de berg in het bushokje aan. De bus komt wel alleen het juiste uur??? maar dat is hier niet zo belangrijk, hij komt wel. Uitrustend op een muurtje in een dorpje met 20 huizen van mijn laatste drinkwater genietend stopte er ineens een wagen. De man wees in de richting van Saint Pierre ??? Een beetje verwonderd ging ik naar hem toe, 'Saint Pierre' vroeg hij??!! Ah oui lachte ik hem in mijn beste frans toe. Na een leuk gesprek zette de man mij dicht bij het toeristenkantoor af. Dat kan hier blijkbaar zelfs zonder dat ik mijn duim moest gebruiken, prachtig toch.
Martinique een eiland met veel gezichten, en ik heb er heel veel mooie gezien :-)

op de achtergrond Mont Pelée