Tobago, Man of War Bay

Man of War Bay  

Als je nog bezig bent met plannen voor een komende zeiltrip dan lijken de Caraïben een droom, een veraf bestemming, een misschien ooit. Nu ligt mijn lady zacht wiegend achter haar anker in de Man of War Bay in Tobago. Frans Guyana en Suriname waren dan wel heel dicht bij in de buurt toch is dit voor mij terug een grote stap. Verwonderd kijk ik nog rond in deze smaragd groene baai, ik ben er! Ja in de Caraïben ik kan alleen maar heel dankbaar zijn voor zoveel moois. Ik lig naast een strandje dat Pirate Beach noemt?? Ik zou het zelf niet beter kunnen verzinnen hebben.
Ik heb mij ondertussen al uit mijn droom losgerukt om op stap te gaan. Samen met de bemanning van de Wildeman met het openbaar vervoer naar Scarborough.

Store Bay, de pelikanen hadden net gevist

Dat het openbaar vervoer een verhaal is van veel wachten zal ik waarschijnlijk niet hoeven te zeggen. Ook in de namiddag liep niet alles gesmeerd met soms net te laat en bussen die afgelast worden. 2 uur extra wachten dan maar :-(
Scarborough, wat de 'hoofdstad' is, is weinig interessant. Het is er druk en een paar graden warmen dan aan de kust. Dus namen we terug een bus richting Crown Point, Store Bay. Hier lagen ook nogal wat jachten aan meerboeien of op hun eigen anker. Deze baai is wel veel minder beschermd dan de Mar of War Bay. Het turquoise water van Store Bay lokte maar even met de voeten in de lauwe water leek ons voldoende. Een geschikt terras dat heel erg uitnodigende konden we niet weerstaan. De Carib pils is best te drinken en de tijd spoelde mee weg. Net te laat konden we ons van het exotische tafereel losmaken, dan maar een bus later toch. Echter toen we in Scarborough hoorden dat de volgende geplande bus niet reed moesten we nog 2 uur langer wachten op de laatste bus. Deze mochten we zeker niet missen! Het is niet gemakkelijk om aan de juiste info te komen. De mensen zijn heel vriendelijk maar soms ook heel ongeïnteresseerd. Ze kijken soms precies door je en krijg je een antwoord waar je niks mee kan. Voor de zekerheid vraag je het een aantal maal en dan lukt het nog wel.

Agyle watervallen

Gisteren gingen we naar de Agyle watervallen. Deze waterval is 54m hoog maar wordt gevormd door verschillende plateau's. Er waren kleedplaatsen voorzien om je zwempak aan te trekken. Dit kon ik al overslaan aangezien ik geen zwembroek bij had. Een kleine wandeling langs het riviertje bracht ons tot aan de prachtige bruisende waterval. Het water was zo verlokkelijk dat we dan toch maar de plomp in gingen. De temperatuur viel best mee. Regelmatig passeerden groepen bezoekers met gidsen. Naast de waterval is er een klimpad die je naar de top van de waterval brengt. Een beetje een slipperig parcours maar het ging vlot. Op de terugtocht zagen we terug papegaaien, wevervogels .... in de hoge kruinen van de exotische bomen. In een klein vijvertje zagen we een kleine krokodil liggen ????? Hoe die daar geraakt is ???en wat die daar doet ??? Enfin niet te veel vragen over stellen :-)
Tobago is een mooi eiland met overwegend lachende mensen. Het eiland is zeker niet arm. De prijzen van de etenswaren zijn bijna dezelfde als bij ons. Europese voedingswaren zijn eerder schaars. Wijn die drinkbaar is niet goedkoop en bijna niet te vinden. Maar het is hier zalig in deze rustige baai met buurboten uit: Nederland - Noorwegen - Zweden - Frankrijk en nog een Belg zelf een Vlaming. Van deze man zijn broer kreeg ik in de 80'er jaren nog zeilles bij het Bloso, tja de zeilwereld is klein he :-)

Man of War Bay met achteraan de Tres Hombres

Coen van de Wildeman had een bezoek kunnen regelen op een Fairtrader. Een zeilschip zonder motor die nog goederen vervoert. Het wordt bemand door een begeesterde jonge crew van verschillende nationaliteiten. De initiatiefnemer waren 3 Nederlanders, de boot heet "Tres Hombres". Ze vervoeren rum - wijn en chocolade uit de Caraïben naar Europa. Daar mogen de goederen, na het ontladen, alleen vervoerd worden met bakfietsen. Het is een prachtig verhaal en een prachtige boot. Alles is heel spartaans ingericht, er is zeker geen luxe. Maar daar maalt de jonge bemanning niet om, alhoewel er hier enkele een aantal dagen in een hotelletje gingen voor wat meer privacy en een lekkere douche & bed. Deze mensen tonen dat het ook anders kan op onze wereld. Het schip lijkt zelfs rendabel op dit moment en er wordt getekend aan een 300 tons klipper! Wordt zeker vervolgd. Wij genoten heel erg van dit bezoek en dronken met graagte een biertje samen met de bemanning.

Tres Hombres bij zijn aankomst onder zeil