Tobago, een rijke zee

2 snappers en een makreel

Tobago ligt niet op de route die door het gros van de zeilers gevolgd wordt. De meeste mikken bij de oversteek op Barbados, Martinique ... de meest bekende eilanden. Dat maakt dat Tobago nog heerlijk rustig is. Ook is de jacht op de toeristen nog bijna onbestaande. Hier komen geen boatboy's hun waar aanbieden ook de terugkerende vissers proberen ons niks op te dringen. Een aantal kleine winkeltjes bieden genoeg aan om de voorraadkisten op peil te houden. Je moet wel regelmatig langs gaan er ontbreken altijd wel een aantal artikelen. Ook in de fruit- & groentestalletjes is het aanbod iedere dag verschillend. De prijzen voor groente en fruit zijn ongeveer dezelfde als bij ons, op het eerste zicht niet goedkoop. Je ligt hier echter gratis op je eigen anker, er is een prima steiger waar je veilig je rubbertje kan achterlaten en er is een drinkwatertappunt ook al gratis. Je slijt hier een wat onbekommerd leven in deze mooie baai.

in deze verpakking zaten 4 porties rog

De meeste bewoners hebben altijd wel zin in een praatje. Armoede heb ik hier nog niet gezien, bedelaars onbestaande. Een zeer vruchtbare grond met een rijke natuur voorzien de bevolking probleemloos van eten en drinken. Vissers keren al na een paar uur terug met goed gevulde koelboxen. Aan het strand is een standje voorzien waar de vis gekuist wordt, je ziet de meest exotische vissen tot vismoten verwerkt worden. Voor een paar TT dollar (TT=Trinidad Tobago Dollar) keer je huiswaarts met een verse portie vis.
Aangezien ik een vislijn aan boord wou ik toch zelf eens kijken om hier een maaltje vis te versieren. Ik lig hier op een 20 tal meter diepte geankerd. Ik had nog wat stukjes tonijn over waar ik vissalade zou van gaan maken. Dus na mijn middagdutje aan de slag met de vislijn. Het was bijna de wonderbaarlijke visvangst. Na minder dan 1 uur vissen moest ik al stoppen wegens 'genoeg vis op de plank'. 2 snappers 1 makreel en een pijlstaartrog! Nog nooit in mijn leven had ik een rog gevangen, nochtans heb ik in onze noordelijke wateren menig uurtje gevist. En laat rog nu juist mijn lievelingsvis zijn. Met de bemanning van een buurboot gaven we de vis een centrale plaats in ons midden, op mijn Cobb bbq'tje. Een lekker fris wijntje begeleidde de vis naar zijn laatste rustplaats. De rog echter bakte ik in de pan, weet niet of gegrilde rog lekker is?? Een roggevleugel moet zwemmen in de echte boter en ik maakte het gerecht nog wat traditioneler door er nog wat kappertjes bij te doen. Een mooie ondergaande zon complementeerde het decor.

prachtige kleine murene

Een paar dagen nadien probeerde ik mijn geluk eens in het donker??? Zou hier aal zitten?? Een belletje op de top van de hengel verraadde een aanbeet, spanning. Ja een lange smalle glanzende vis kronkelde in het duister.... onder het licht echter zag ik dat het een kleine murene was, een mooi gekleurd beestje. De haak snel eruit zodat ik het beestje zijn vrijheid kon terugschenken, tja je moet nog iets laten voor de duikers ook he :-) In deze rijke gevulde baai kan je geen honger hebben.
Je moet wel voorzichtig zijn met het eten van veel vis rond tropische eilanden. Ciguatera is een ziekte die je kan krijgen door het eten van vooral grote roofvissen, barracuda's - snappers, groupers, grote makrelen ... Kleine visjes eten een bepaald soort giftige alg. De grote rovers eten veel kleintjes op en zo gaat de concentratie van het giftig alg gestadig omhoog. Deze ziekte kan zeer ernstige gevolgen hebben voor de mens, voorzichtigheid is dus zeker geboden. Eerst horen bij de lokale bevolking of er ciguatera voorkomt en visconsumptie beperken. Maar rog komt niet op de lijst voor van eventueel gevaarlijke vissen !!