Wat haat ik het om slagzinnen te gebruiken, ik haat het nog meer om dit te doen met woorden vreemd aan onze taal. Maar wat rest mij om mijn emoties, mijn gevoelens kort te sluiten bij zoveel verdriet. Vorige nacht is een goede vriend/zeiler Ronald doodgeschoten, vermoord aan boord van zijn jacht in Brazilië. Zijn jacht was zijn levenswerk, ik mocht aan boord van dit levenswerk meegenieten. Zelfs in Las Palmas bouwde hij nog met veel enthousiasme en technisch vernuft een watermaker in, de toekomst weet je wel!!?? Ik mocht hem helpen om wat software problemen op te lossen, we spoelden dit weg met een fris biertje. Hoe trots was hij en Riet op hun mooie woonst waar ook de papegaai Chico zijn thuis had. Chico heerste in de kuip, nagels langer dan 3mm werden gratis 'geknipt'.
Als casco kocht Ronald, toen nog zijn droom, nu zijn levenswerk. Ieder plankje, ieder instrument werd gemillimeterd ingebouwd niet met lijm of schroeven maar met overgave en liefde. Iedere elektrische verbinding werd met bijna fluwelen handschoenen aangesloten, corrosie vrij. Het stuurwiel gepolitoerd totdat het feller scheen dan de zon. Riet en Ronald bouwden verder tot alles klaar was, klaar om die droom te verwezenlijken. En of ze klaar waren, het beeld van hun levenswerk staat nog in mijn irissen gebrand. De mooi zwarte rond gejoggelde Nederlandse kotter met bordeaux band majestueus drijvend achter zijn anker met hun fiere bezitters blijven mij immer bij. Trots voerde het de Nederlandse vaan, met recht.
En dan 'knal' maakt dit een eind aan dit verhaal!! Neen Riet, ongelofelijk sterke madam, gaf niet zo makkelijk op. Maar haar man, vriend, partner moest ze na heel veel leed en strijd toch afgeven. Mijn hart is bij haar, mijn emoties schieten tekort. Lieve Riet, kortelings ga ik terug naar België en daar brand ik een reeks kaarsen voor jou, voor Ronald in Koersel Kappelletje, de plaats waar wij beiden op verschillende tijdstippen kwamen. De virtuele plaats waar een sterke vriendschap ontstond, geen tijd of gebeurtenis kan dit ontbinden.
Ronald beste makker wij zouden elkaar nog zeker ontmoeten, ergens op de eilanden, en na deze gebeurtenissen hoop ik dat dit alsnog gebeurd. Ben zeker geen gelovig persoon maar soms dwingen zulke gebeurtenissen je op je knieën, en aanvaard je gedwee voor wat nog komt. Als solozeiler ben je vrank en vrij, ongebonden denk je, totdat je dit overkomt. Beste vriend ik neem je mee over de Caribische zeeën, geloof me los laat ik je niet.
Ik kan dan wel de moordenaars van jou verketteren Ronald, maar moorden doet men niet uit weelde noch haat. Ons kapitalistisch wereldbeeld waar 1% van de bevolking 80% van de rijkdom bezit is totaal verwrongen. Het is hier geen verhaal over gelijk of fout. Hier is het een verhaal van een fiere schipper die zijn naam wou schrijven op de wereldzeeën, met zijn levenswerk Lios Alvar. Riet die moedige sterke dame was niet enkel de omlijsting maar het 'hart' van hun levensdroom. Een droom beëindigd door een paar gram lood op de verkeerd plaats.
Ons alfabet telt 24 letters denk ik maar mij ontberen veel meer letters en woorden om zoveel leed, zoveel onrecht, zoveel machteloosheid en vooral zoveel emoties te omschrijven of dit zelfs te proberen. Ik weet dat ik schromelijk te kort schiet om dit alles te kaderen, maar helaas ik ben slechts maar een mens, een heel stil mens nu. Droevig ... leeg
Ronald, beste makker, spijtig genoeg kan ik niet zeggen het ga je goed. Maar ik zal onze droom verder zetten want anders hebben 'zij' gewonnen. Wij mogen de wereld niet overgeven aan doodslag en geweld, anderen moeten misschien eens werk maken van armoede en ongelijkheid.
Riet, lieve schipperse, je gaf blijk van sterkte moed ... onverschrokkenheid. Zwaaien met een macheté om je lieverd te beschermen ..... ik buig heel nederig mijn hoofd voor jou, voor Ronald. 1000 mijl scheiden ons toch voel ik me dicht bij jou, hopelijk breng ik ook wat sterkte in jou. Hou stand, 'no passerran'
Deze nacht is voor jou, niet voor mijn lady deze keer, slapen komt er niet meer van. Deze hondewacht doe ik voor jou en Riet. En als op het einde van de nacht de Grote Beer mijn gezichtsveld verlaat kan ik in de Zuid het Zuiderkruis ontwaren. Zuiderkruis als metafoor voor wij de Noorderlijke schippers, metafoor voor ja "wij waren op het zuidelijk halfrond, jij althans wel!!! Je volbracht misschien niet je volledige droom maar wie kan dan een droom volledig maken???? Velen kwamen zelfs nog niet aan het begin van hun droom.
Rust zacht beste vriend, en als de legende waar blijkt komen we elkaar toch nog tegen. In iedere albatros huist de geest van een overleden schipper. Ik ga naar je op zoek ...
JE SUIS RONALD
Als casco kocht Ronald, toen nog zijn droom, nu zijn levenswerk. Ieder plankje, ieder instrument werd gemillimeterd ingebouwd niet met lijm of schroeven maar met overgave en liefde. Iedere elektrische verbinding werd met bijna fluwelen handschoenen aangesloten, corrosie vrij. Het stuurwiel gepolitoerd totdat het feller scheen dan de zon. Riet en Ronald bouwden verder tot alles klaar was, klaar om die droom te verwezenlijken. En of ze klaar waren, het beeld van hun levenswerk staat nog in mijn irissen gebrand. De mooi zwarte rond gejoggelde Nederlandse kotter met bordeaux band majestueus drijvend achter zijn anker met hun fiere bezitters blijven mij immer bij. Trots voerde het de Nederlandse vaan, met recht.
En dan 'knal' maakt dit een eind aan dit verhaal!! Neen Riet, ongelofelijk sterke madam, gaf niet zo makkelijk op. Maar haar man, vriend, partner moest ze na heel veel leed en strijd toch afgeven. Mijn hart is bij haar, mijn emoties schieten tekort. Lieve Riet, kortelings ga ik terug naar België en daar brand ik een reeks kaarsen voor jou, voor Ronald in Koersel Kappelletje, de plaats waar wij beiden op verschillende tijdstippen kwamen. De virtuele plaats waar een sterke vriendschap ontstond, geen tijd of gebeurtenis kan dit ontbinden.
Ronald beste makker wij zouden elkaar nog zeker ontmoeten, ergens op de eilanden, en na deze gebeurtenissen hoop ik dat dit alsnog gebeurd. Ben zeker geen gelovig persoon maar soms dwingen zulke gebeurtenissen je op je knieën, en aanvaard je gedwee voor wat nog komt. Als solozeiler ben je vrank en vrij, ongebonden denk je, totdat je dit overkomt. Beste vriend ik neem je mee over de Caribische zeeën, geloof me los laat ik je niet.
Ik kan dan wel de moordenaars van jou verketteren Ronald, maar moorden doet men niet uit weelde noch haat. Ons kapitalistisch wereldbeeld waar 1% van de bevolking 80% van de rijkdom bezit is totaal verwrongen. Het is hier geen verhaal over gelijk of fout. Hier is het een verhaal van een fiere schipper die zijn naam wou schrijven op de wereldzeeën, met zijn levenswerk Lios Alvar. Riet die moedige sterke dame was niet enkel de omlijsting maar het 'hart' van hun levensdroom. Een droom beëindigd door een paar gram lood op de verkeerd plaats.
Ons alfabet telt 24 letters denk ik maar mij ontberen veel meer letters en woorden om zoveel leed, zoveel onrecht, zoveel machteloosheid en vooral zoveel emoties te omschrijven of dit zelfs te proberen. Ik weet dat ik schromelijk te kort schiet om dit alles te kaderen, maar helaas ik ben slechts maar een mens, een heel stil mens nu. Droevig ... leeg
Ronald, beste makker, spijtig genoeg kan ik niet zeggen het ga je goed. Maar ik zal onze droom verder zetten want anders hebben 'zij' gewonnen. Wij mogen de wereld niet overgeven aan doodslag en geweld, anderen moeten misschien eens werk maken van armoede en ongelijkheid.
Riet, lieve schipperse, je gaf blijk van sterkte moed ... onverschrokkenheid. Zwaaien met een macheté om je lieverd te beschermen ..... ik buig heel nederig mijn hoofd voor jou, voor Ronald. 1000 mijl scheiden ons toch voel ik me dicht bij jou, hopelijk breng ik ook wat sterkte in jou. Hou stand, 'no passerran'
Deze nacht is voor jou, niet voor mijn lady deze keer, slapen komt er niet meer van. Deze hondewacht doe ik voor jou en Riet. En als op het einde van de nacht de Grote Beer mijn gezichtsveld verlaat kan ik in de Zuid het Zuiderkruis ontwaren. Zuiderkruis als metafoor voor wij de Noorderlijke schippers, metafoor voor ja "wij waren op het zuidelijk halfrond, jij althans wel!!! Je volbracht misschien niet je volledige droom maar wie kan dan een droom volledig maken???? Velen kwamen zelfs nog niet aan het begin van hun droom.
Rust zacht beste vriend, en als de legende waar blijkt komen we elkaar toch nog tegen. In iedere albatros huist de geest van een overleden schipper. Ik ga naar je op zoek ...
JE SUIS RONALD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten