 |
| een uurtje vissen en een Bonito beloning |
Bijna 2 maand lag ik aan de meerboeien voor Kralendijk. Zalige tijd, aangezien er voor mij voldoende te doen was die ganse tijd. Duiken & snorkelen in die prachtige heldere Caraïbische zee hield me meer dan bezig. De laatste 3 weken echter was ik al het uitkijken naar de volgende tocht. Colombia, origineel stond dat niet op mijn planning. Je hoort er echter zo veel positiefs over, dus veranderde ik mijn planning. Het weer echter was een tijdje de spelbreker. Mei ... juni zat er een stevig windveld over de westelijke Caraïben. Zeker de kapen rond Colombia werden rijkelijk van sterke wind voorzien. Dagelijks blies het daar 35 tot 40 kn met extra windvlagen, dus geen optie om daar wat te gaan spelevaren. Onder andere via de windguru Chris Parker hoorde ik dat er half juli een verbetering in het weersysteem zou volgen, wat ook gebeurde. Toch was de planning voor deze tocht, alhoewel die slechts een 400mijl was, niet makkelijk. Het bleek dat ik de kapen moest passeren rond de middag. Dan waren de valwinden die uit het hoge Sierra Nevada gebergte naar beneden raasden op zijn minst. Vorige week kondigde zich dan eindelijk de lang verwachtte mildering aan. Ik moest laat in de namiddag vertrekken om op het juiste ogenblik de kapen te passeren. 2 reven in het grootzeil en rond 18u gingen de touwen los. Onder Aruba kreeg ik een uurtje of 3 flinke stroom mee. Ik moest wel heel actief varen om de planning te volgen. De vooruitzichten duiden op bijna constante 20kn wind en dus rekende ik op een 6kn snelheid te maken, echter hier en daar kreeg ik windluwe plaatsen. Die verloren tijd moest ingehaald worden, dus regelmatig ontreven, gijpen ..... Het lukte mij om de eerste kaap rond de middag te ronden, Cabo de Vela. Ook deze kaap deed zijn naam alle eer aan en gaf wat wind extra, maar zeker niet teveel. Hat is echter de zich snel opbouwende warrige zee die het wat oncomfortabel maakt. Voor de zekerheid plaatste ik het kajuitschot in zijn sponning. Ik wilde vooral geen zoute zee zien binnenspoelen. Ik zag verschillende krullers achter de boot maar geen daarvan wipte even binnen om een goede dag te zeggen. Met 2 reven in het grootzeil kon ik goede snelheid houden voor een goede bestuurbaarheid. 25kn met wat vlaagjes meer kreeg ik niet te verwerken, prima. Het 100mijl lange stuk tussen de 2 kapen was zalig, een mooi continu wind van begin 20kn liet me toe mooi op planning te blijven. Juist middag uur kwam ik aan de kaap voor Santa Marta aan. Dit was toch een ander kaliber. Ook hier echter is het de warrige zee die het wat oncomfotabel maakt. 30kn met wat vlaagjes ook dit was zeer goed te doen, ook hier kregen we geen noemenswaardig water in de kuip. Het was toch een spannend stukje.
Ik had een berichtje naar de marina gestuurd met mijn vermoedelijke aankomst. Alles was blijkbaar in gereedheid gebracht. Na mij oproep werd ik met een dinghy tot mijn aanmeerplaats begeleid door 2 marinero's. Prima service, het mag ook wel want dit is geen goedkope haven. Deze maakt deel uit van het IGY consortium, Engels = duur dus. Kreeg toch na wat praten een mooi korting, ik betaal hier nu 190€/ week, eigenlijk dezelfde prijs die ik op verschillende Canarische eilanden betaalde. Echter het leven is hier zeer goedkoop ivm Bonaire waar het leven heel duur is. Mijn eerste kennismaking met Santa Marta is top. In het oude center staan overal verkoopstalletjes waar gekoeld sap & fruit, koffie uit grote thermossen, cakejes en koek voor zoetebekken ... Een groot glas versgeperste appelsiensap = 0.6€, een gepelde mango voor uit het vuistje ook 0.6€ ...... Ja kan hier een prima 'walking street dinner' organiseren voor 1.5€.
Wat ik wel als nadeel ondervind is dat 's avonds hier nogal luide muziek gespeeld wordt uit een hier recht tegenover liggen discotent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten