San Blas, Porvenir - Holandes Cays

hotel op stelten :-)

Porvenir, na een week of 3 in de San Blas vond ik het tijd worden om mij officieel in te klaren. Nu zegt men wel dat de Panamese autoriteiten geen controles doen in het San Blas gebied maar reeds uitgedeelde boetes maken mij toch wat voorzichtig. Temeer ik had nood aan wat verse groenten en fruit. Op de eilanden vind je niet zoveel. Soms varen er groetenbootjes rond maar die was ik spijtig genoeg nog niet tegen gekomen.
Het inklaren verloopt erg vlot. Eerst passeer je de douane en geeft daar 193usd af dan brengt men jou naar de immigratie en geeft daar 100usd af en dan ontvangt men je hartelijk bij het congresso bureau (Cuna administratie) en geeft daar 40usd af. Voila zo simpel is dat :-( Het maakt Panama wel het duurste land om in te klaren tot hiertoe. Alle papieren gelden wel voor 1 jaar, meeste andere landen geven 2 maand zodat je regelmatig een verlenging moet aanvragen.
Op het eiland zelf is er niets te zien of te beleven, het is eigenlijk het vliegveld voor het San Blas gebied. Je vind er ook nog een hotelletje heel summier echter.
Nalunega, een beetje zuidelijker van Porvenir ligt Nalunega.

Nalunega

Geen echt mooi eiland maar er zijn wel een paar 'tienda's' winkeltjes. Hier schaf ik mij een sim-kaartje en wat pre-paid internetkaartjes aan. 1 usd voor het simkaartje + 15 usd voor 1 maand internet, dit valt mee. Niet overal is er op de eilanden een goede internetverbinding. En als het onweert boven het vast land dan vallen de verbindingen regelmatig voor een paar uur uit. Bliksems zijn blijkbaar nogal verlekkerd op die mooi hoge palen. Ik vermoed dat de zendinstallaties preventief uit de lucht halen bij dreigende inslagen.
Holandes Cays, toen er een beetje wind zat in de richting van de Holandes Cays ging ik anker op. Deze groep wordt omschreven als een van de mooiste eilandengroepen. De oost Holandes Cays waren mijn eerste stop. De meest bekende ankerplaats is de 'the swimmingpool'. Er lagen tal van boten geankerd daarom verkoos ik op een wat rustiger plaats nabij Banedup te ankeren. Naast mij lag een Duitse boot met Stephan aan boord. Stephan vaart al 7 jaar in dit gebied rond. Voorbij Colon is hij nog niet geweest. Hij is een fervent onderwaterjager. Op een dag nam hij me mee met zijn snelle dinghy voorbij het buitenrif. Het was goed uitkijken om een voldoende diepe doorgang door het buitenrif te vinden, spannend dat wel. De boot moet voldoende snelheid hebben om door de brekers te komen, dus op het juiste moment volgas! De watertemperatuur is opmerkelijk lager hier dan in de ondiepe lagunes voor de eilanden. Stroming zit er ook maar niet storend. De onderwaterwereld heeft hier veel meer te bieden. De vissen zijn gemiddeld groter. Stephan maakte mij attent op een ongelofelijk grote papegaaivis, die was 70cm groot = geen visserslatijn. Nog nergens zag ik zo een dikke papegaai. Tegen het rif waren er talrijke roofvissen op jacht naar kleinere vissen die door de brekers tegen het rif in de problemen kwamen. Onder ons een verpleegsterhaai, mooie beestjes. Tegen het rif ligt ook nog een vrij groot wrak waarvan enkel de boeg een metertje bovensteekt. Het is wel uitkijken als je dit wil verkennen, de golfslag slaat je heen en weer ook wat dieper in het wrak. Het hek van het wrak is al volledig opgepeuzeld door het rif. Opeens deed Stephan mij teken, die een 50 tal meter verder aan het jagen was, om te komen kijken. Toen ik bij hem kwam wees hij mij op een haai een 10 meter onder ons, dit was geen verpleegsterhaai deze keer maar een rifhaai zoals hij zei. Ik had hier toch wat meer respect voor maar wel lekker spannend.

De dag erna kwam ik nog 2 keer een verpleegsterhaai tegen in de 'swimmingpool'. Hier zag ik ook een 3 tal langousten op uitkijk in de holte van het koraal. Een verdienstelijke poging om er 1 te vangen strandde, letterlijk en figuurlijk. Een jong Nederlands koppel op wereldreis, Jordi & Amanda, hadden evenveel succes. Pffff ik had toch geen zin in 'weer' langoust. Ik had mijn zinnen gezet op een vegetarische pasta :-)