Cuna Yala, Niadup - Puyadas

Niadup met een Colombiaanse boot voor kokosnoten

Niadup was het eerste dicht bevolkt eilandje dat ik bezocht. De vorige 2 eilanden waren niet bewoond, of toch niet continu. Ik lag in een smalle vaargeul tussen het eiland en het vaste land van Panama. Hier is inderdaad zoals ik al las het water troebel aangezien wat verder een riviertje uitmondt. In de smalle vaargeul lagen verschillende ulu's waarvan de kapiteins aan het vissen was. Altijd krijg je een vriendelijk 'buenas' en een gulle lach. Na mijn nat debat met de squall op Mamaraga had ik de op pilotkaartjes een goede ankerplaats uitgezocht met genoeg zwaairuimte voornamelijk richting west. De squall's komen, net zoals de wijzen, uit de oost en gelukkig zijn er geen 3.
Een uurtje na mijn aankomst kwam er een Cuna afgepeddeld. Hij was de inner, soort administrator, voor het eiland. Hij schreef een briefje om 10usd te ontvangen. Vele eilanden proberen de zeilers ook wat ankergeld te laten betalen. Na wat discutie kwamen we 5usd overeen. Hij vond mijn argument aannemelijk dat 10usd wat veel was voor een paar dagen. Hij promoveerde zichzelf ook als de gids voor het eiland, dat een paar 100 vierkante meter klein is. In de late namiddag ging hij mij

veel kinderen op de eilanden, een foto mocht

rondleiden :-) Ik landde met mijn dinghy voor zijn hut. Mijn privégids gaf het beste van zichzelf. We passeerden een hut die de lokale bakkerij was, helaas het was wel een warme bakker maar geen vroege, 'mas tardes' zei de bakker zeer beslist. Op 10 min was de rondleiding een feit :-)
En wat ik verwacht had bleek zo, de gids annex administrator, stond met open hand aan onze vertrekplaats. Ik had al een dollar klaarzitten en frommelde die in zijn grijphand. Toen ik de dinghy gekeerd had en de gids uitdrukkelijk bedankt, hoop toch dat mijn Spaans als hartelijk bedanking overkwam, hoorde ik wat gemompelen. Tja ook hier slaat de negatieve economische realiteit soms toe.

Tito's mooi onderhouden eilandje

Puyadas aangezien ik op Niadup geen vroege bakker vond dan maar teug op weg naar wat meer helder water. De lady moest duidelijk nog wat ontbaard worden. De wateren rond Carthagena hadden echt goed hun best gedaan om lady's buik vol te kleven met zeepokken. De Bauhaus pilot was niet enthousiast over dit eiland, vond het de moeite om dit toch te verkennen. Ook hier lag ik alleen, veel plaats om rond te zwieren als de sqaull's op bezoek komen. Op de oostpunt van het eiland zag ik een hut staan. Hier vond ik terug prachtige riffen om op te snorkelen. De mooiste riffen liggen soms wat van het eiland. Dan snorkel ik wat rond en neem de dinghy aan zijn meertouwtje mee. Mooie paarse gorgonen die in de berekende golven heen en weer wuiven er rond wat koraalvlinders. Enorme grote kogelvissen, ze verschuilen zich wel in holen. Je moet er goed opletten, ziet ziet alleen de grote ronde ogen in het begin.
's Avonds kwam Tito, de bewoner van het eiland, op bezoek. Of ik wat water had. Deze vraag krijg je veelvuldig. Dan heb ik maar het nuttige aan het aangename gekoppeld. Ik vulde mijn lege flessen op met water en zette deze in de ijskast. Tito was heel erg opgezet hiermee en ik was iedere dag een lege fles kwijt. Hij nodigde mij uit om zijn familie te bezoeken.

albino meisje

Er waren wat vriendjes op bezoek van Tito's dochter. Het witte meisje op de kokosberg is zijn dochter, je ziet duidelijk dat het een albino is. Ook op Tiadup had ik zo al moeder en dochter tegengekomen. De albino's zijn een gevolg van de strenge Cuna regelgeving. Een Cuna die met een niet Cuna trouwt moet de eilanden verlaten. Er zijn maar een paar duizend Cuna's op de eilanden wat dus inteelt met zich meebrengt.
Tito onderhield het eiland zeer goed. Het vele plastiek dat iedere dag vanuit de Caraïbische zee aanspoelt verzameld hij en verbrand dit. Rond zijn hut had hij alles mooi opgehoogd met zand. Er was een kleine waterput met zoet water maar niet goed genoeg om drinkbaar te zijn. Ze wilden liever niet op de foto dus met alle respect niet. Toen ik terug naar de boot ging kreeg ik de telefoon mee van mevrouw om die op te laden. Om 7uur kwam Tito de telefoon al ophalen en of ik nog een fles koud water is de ijskast staan had, maar natuurlijk.

een ulu