Horta is de zeilershaven bij uitstek. Hier komen alle Carieb zeilers samen op hun terugweg naar Europa. Hier tref je ook zeilers die even de oceaan willen proeven en van Europese havens oversteken. De haven lag overvol. Alle boxen waren volzet en aan de muur lag je 3 soms 4 dik. Er hing een eigenaardig sfeertje. Nogal wat stress op sommige boten blijkbaar. Zo werd een bevriend Nederlands koppel hun boot aangevaren door een Franse ovni. De Nederlandse boot had wat schade opgelopen aan hun Ariës stuurautomaat. De behandeling voor de schade liep niet echt soepel omdat de Franse bemanning het kleine schadebedrag via hun verzekering wil voldoen. Waarschijnlijk kost dit meer aan administratiekosten tussen de verzekering onderling dan de werkelijke schade. Een paar dagen nadien werd een Noorse boot aangevaren met nogal wat schade. Hier ook niet direct een vlekkeloze schade behandeling. De bemanning was niet aan boord en het was niet direct duidelijk wie de schade had aangericht. Uiteindelijk hebben die een advocaat onder de arm genomen, na een vruchteloze klacht bij de Maritieme Politie. De vermoedelijke dader verdween spoorslags. Hopelijk krijgen ze hun schade nog vergoed.
Een beetje de schuldige is de Pico do Pico. Een vulkaantop op het naburig eiland Pico, deze laat regelmatig zijn straffe adem over Horta blazen. Dit fenomeen vind je ook in de Canarische eilanden waar de smalle straten tussen de eilanden een windacceleratie kennen plus dan nog wat valwinden van de Pico een ideale cocktail dus. Echter rustige bemanningen en dito manoeuvres kunnen deze problemen vermijden.
Horta zelf is gezellig. Afspraken in Peters Sport café zijn legendarisch. Zo hebben wij ook ons best gedaan om dit in stand te houden, 'nobles oblige'.
Met Coen en José van de Wildeman huurden we een auto om Faial ook wat beter te verkennen. En natuurlijk passeerden we het dorp 'Flamengos' waar veel afstammelingen wonen van de eerste Vlaamse inwijkelingen. Het worden ook wel de Vlaamse eilanden genoemd omdat heel vroeg Vlamingen naar hier emigreerden, vraag mij af hoe deze mensen hier ontvangen werden???? Blijkbaar is immigratie geen nieuw fenomeen, in die tijd was het een 'verrijking'. We reden met de huurauto naar de caldeira op 800m hoogte waar je een wandeling van 8km kan maken. Het werd een redelijk verzopen wandeling. Slechts even toen de zon even doorbrak konden we de caldeira in kijken. Groot deels liepen we in de wolken waar het continu motregende. Op het eind waren we allemaal doorweekt, dus even terug naar de boot voor nieuwe droge kledij.
De namiddag was beter. De westpunt van Faial is een vrij recente vulkaantop. In 1957 was er een vulkaanuitbarsting in de Oceaan en vergrote Faial met 3km². Echter de een deel van de vulkaan verdween terug in de oceaan en er blijft nog 1km² over van de oorspronkelijke vulkaankegel. Mooi om deze nog niet begroeide ruige flanken aan de rand van de oceaan te verkennen. In de verbindingsstrook met het oud gedeelte zie je nog de nokpannen uitsteken boven de vulkaanas. Getuige van 1 van de 3 verzwolgen dorpen. Veel om te bekijken, ook hier alles netjes en proper en de wegen afgeboord met bloemen allerhande, veel blauwe hortensia's. Hier broedt er ook een plan om de hortensia's te verwijderen omdat ze niet bij de oorspronkelijke fauna behoren. Zelfde geluiden hoor je ook bij ons in Vlaanderen maar dan niet over hortensia's.
We namen de ferry naar Pico omdat er eigenlijk geen goede jachthaven in Pico aanwezig is. Ook hier huurden we een auto. We bekeken eerst wat door lavamuurtjes omheinde wijngaarden. Dit moet een werk geweest zijn van 10len jaren. Het was eind juni en de druiven waren nog maar heel klein, de zon mag ook voor hen wat meer gaan schijnen. Dan op naar het bezoekerspaviljoen van de Pico do Pico. De top was wolkenvrij, ideaal dus om toch even deze jongen te bedwingen. Je vertrekt op 1200m hoogte en zo je wil mag je stijgen tot 2360m. 1100 hoogtemeters moet je overwinnen om de caldeira in te kijken. Ik heb nogal wat wandelingen gedaan op de Canarische eilanden op de flanken van verschillende vulkanen. Nooit heb ik echter zulke steile wanden beklommen. Het was prachtig. Je krijgt een GPS mee opdat men continu kan meevolgen waar de klimmers zich bevinden. Kan mij voorstellen dat een felle weersomslag nogal wat klimmers in de problemen kan brengen. Goede en veilig georganiseerd en dit is er weer eentje om te onthouden. Dit was het 3de eiland dat ik bezocht, alle zijn ze verschillend maar meer dan de moeite waard om te bezoeken.
zondag 3 juli 2016
Horta, Faial
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten