Op veel blogs lees je dat de terugweg naar de Azoren niet zo simpel is dan de heen route naar de Karieb. En in mijn geval klopte dit ook als een bus. Ook de weersvoorspelling lijkt veel sneller te veranderen dan bij de zuidelijke oversteek. Ik vertrok net na een dag of 2 met regen, ik vond dat ik dan maar evengoed op zee kon zijn. De voorspelling gaf een voorbij komend frontje aan op de 3de dag. Toen dit frontje overkwam zat er toch iets meer wind in dan de voorspelde 20kn wind. Halve wind met 25 tot 30kn spoot de lady er vanonder. We deden 150 mijl zelfs dubbel gereefd. De volgende dagen zakte de wind zachtjes weg maar ik bleef wind houden om te kunnen zeilen. Een boot 150mijl voor mij moesten 2 dagen op de motor om vooruit te komen. Iedere avond had ik contact via de korte golf met radioamateurs van de club uit St Niklaas. Netmeester Omer controleerde voor mij op zijn pc hoe het er op de noorderlijke oceaan uitzag. En ja er leek een serieuze depressie boven de Azoren in opbouw. Deze depressie ging ons voorzien van 50+kn wind, hmmm wat veel om comfortabel aan te komen. Ook kwam er via de SSB een bericht binnen om te zakken tot onder de 35° N waar dan nog 35kn wind stond. Ik had er ongeveer 1000mijl op zitten, recht op Flores afsturen kon niet aangezien ik dan recht de depressie invoer. Samen met wat andere boten zakten we 2 dagen naar 34°N, de depressie bleef " dagen boven Flores liggen, heel ongewoon. Toen de wind eindelijk naar NW draaide, wat er op duidde dat het front in beweging kwam, stuurde ik terug aan op Flores. Ondertussen zaten wij ook in windvelden rond de 25kn. De dag nadien kreeg ik het vrolijke nieuws te horen dat er een nieuwe depressie onstond boven Flores op de dag voor mijn eventuele aankomst. Ondertussen had ik het grootzeil aan naar beneden gedaan, wat de stuurautomaat zeer apprecieerde. Door te zakken naar 34° N werd de tocht 200mijl langer. Een ganse week voer ik enkel onder een paar m² genua richting Flores. Een volgend weerbericht voorspelde een nieuw front dat van de zuidkant naderde. Tja ik moest er doorheen. De 2 laatste dagen zat ik continu met wind boven de 35kn, mijn anemometer vertelde me dat het max 43,5kn was geweest die voorlaatste dag. De lady hield zich verbazend goed, alleen was er zoveel kabaal dat het onmogelijk werd om goed uit te rusten. Het was net alsof er met een voorhamer op de kanten werd geklopt. Het was indrukwekkend maar nooit vond ik het gevaarlijk. Ik zat wel gans de tijd binnen in de comfortabele droge kajuit. Regelmatig vlogen er emmers buiswater over de kuip, niet goed om te verblijven. Regelmatige controles op kruisend verkeer gebeurden van onder de buiskap. Gelukkig zit er tussen Bermuda en Azoren niet zoveel verkeer, en de grote vaart kondigd zich al snel aan op de plotter via d AIS. Maandagmorgen moest ik in Flores zijn want dinsdag kwam uit de zuidelijke richting een nieuwe depressie aan met 40+kn wind. Een paar uur voor ik in Flores door een aantal Nederlandse zeilers werd opgevangen zakte de wind tot een 15kn, goed om de haven aan te lopen. 16 dagen was ik onderweg om de 2020 mijl te overbruggen, soms bijna overvliegen. Weer veel bijgeleerd en mijn vertrouwen in mijn lady was weer een stuk gegroeid. Maar het is zoals velen weten, de boten kunnen veel meer aan dan hun beverige schippers. Iedere dag kwamen er verwaaide boten aan in Flores met veel respect voor de Oceaan. De morgen toen ik aankwam werd een Franse OVNI binnengesleept met veel schade. Buiskap afgerukt, zonnepaneel afgebroken en de stuurkwadant gebroken wat het sturen onmogelijk maakte. Gelukkig zaten ze dan al maar op 20 mijl voor Flores wat de sleep wat makkelijker maakte. Toch geeft het te denken dat je toch ook wel een dosis geluk moet hebben om die sommige freakgolven net te ontlopen. Toch geeft het een zalig gevoel om deze tocht ook tot een goed eind gebracht te hebben. Direct na aankomst diepte ik de fles Cava op en proostte ik op een veilige overtocht en mijn weermannen van de kortegolf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten