Ik maak mij klaar om een paar weken op verlof te gaan :-) naar België. Voor de vlieger op stappen wou ik toch nog het oude hart van Panama City bezoeken. Ik ben niet echt een stedenbezoeker laat mij maar in de natuur. 2,5 dag was meer dan voldoende om in Casco Vieja rond te kuieren. Het zou heel mooi kunnen zijn. Ook hier hebben de Spaanse Conquistadores en missionarrisen hun stempel duidelijk gedrukt. Kerken bij de vleet, waarvan er een aantal alleen uit buitenmuren bestaan. Nog veel mooie monumentale gebouwen staan er bouwvallig bij. De gevels worden wel door ijzeren stutten rechtgehouden. Ze begrijpen hier ook dat ze het unieke karakter van dit oude stadsdeel niet verloren mogen laten gaan. Een groot nadeel is het enorm drukke verkeer. Auto's schuiven aan door de smalle straatjes. Hier is de auto nog duidelijk koning. Ik kreeg hier al een voorproefje van toen ik een taxi wou nemen naar Casco Viejo. De eerste taxichauffeur weigerde resoluut met de boodschap veel te druk? Enkel op de wat grotere pleinen vind je gezellige terrasjes. De sfeer is rustig zeker niet te vergelijken met het bruisende Colombia waar er overal muziek is. Hier voel ik mij eerder een toerist. In Colombia wordt je door hun lachende spontaniteit snel in de massa opgenomen, er is geen plaats voor gènes. Hier is koeler gereserveerder ondanks de tropische temperaturen. Toch genoot ik volop met een suikervrije mojieto van een oude zanger met zijn gedeukte Panamese hoed terwijl de zon dipte in de Stille Zuidzee. Mocht Hemingway nog geleefd hebben begon die zo aan een nieuw boek "De zanger met gedeukte Panamahoed". Zelfs als ik mijn uiterste best doe kom ik niet verder dan een titel. Maar lui verzadigd laat ik mij in de Panamese nacht wegglijden, het was weer een mooie dag. Op naar het winterse België
Geen opmerkingen:
Een reactie posten