Carthagena

Ook hier hebben de Spanjaarden geschiedenis geschreven die Zuid Amerika zijn huidige vorm gaf. Het is sprekend dat bijna iedereen, ikzelf incluis, alleen maar oog heeft voor deze recente geschiedenis geschreven door meedogenloze conquistadores en de nog meedogenlozer missionarissen. Het is prachtig om door de goed bewaarde oude stad te slenteren en te genieten van de pracht en praal. Megalomane kathedralen, ex-kloosters en prachtige herenhuizen met patio's vormen de gezellige straatjes waar straatventers hun waar aanbieden. Bronzen beelden van hoge Spaanse heren, de stichter en verdedigers, staan centraal op met groen omlijste pleintjes waar de mensen met graagte verpozen in de schaduw. Zijn bronzen handen zijn vaal groen er kleeft geen bloed aan. Je vind echter geen beelden voor zij die dit alles gebouwd hebben, en dan bedoel ik niet de bouwheren maar de tot slavernij gedwongen Indigenio's. Hun geschiedenis vind je in een weggemoffeld museum waar je wat aardewerk, rituele beeldjes en foto's van schamele hutten met hun verpauperd bewoners ziet. Hun goud, gestolen door grafdieven, krijgt dan weer een prominente rol en wordt eufemistisch pre-Colombiaans kunst genoemd. Het meeste goud echter verdween richting Europa en kwam niet altijd in Spanje aan. Het schorem van de zee, kregen vrijbrieven van koningen en dan werden ze officiële piraten. De piraten waren gemachtigd om de Spaanse zilvervloot te overvallen en zich toe te eigen wat de Spanjaarden dan weer gestolen hadden van de Indigenio's. Geld,  macht en hebzucht veel is er nog niet veranderd echter, de huidige vrijbuiters dragen witte hemden en een design das.
Het is goed om bij deze gedachten even stil te blijven staan maar ik geniet ten volle van deze mooie historische stad waar het goed toeven is. Net als in Santa Marta staan overal in de straatjes mobiele kraampjes met allerlei lekkers met dezelfde lage prijzen. Hier vind je echter meer verkopers die zich specifiek op de toeristen richten, maar hinderlijk zijn ze niet. Een neen dank u, maar dan in het Spaans, is voldoende om hen af te schudden.. soms. De eerste vraag je je krijgt 'van waar kom je', Belgica. 'Ah Hazard, Fellaïni, Lukaku,... ' onmiddellijk resemde de T-shirtverkoper een rij Belgische spelers, meer dan ik er ken. Ik ben nu een shirt met Colombiaanse kunstopdruk rijker.
Genieten op een bankje met een bekertje koffie van 0.1€ uit de grote thermos van een sjofele verkoper, kijkend naar de gekleurde mix krioelend door de straatjes. Selfiesticks worden een obligaat attribuut. Facebookrevue wordt in de straten opgevoerd, gekkebekkentrekken oneman show. Een dubbelwandige Amerikaan schaft ook zo een stokje aan waarschijnlijk zijn z'n armen wat kort voor een volledig panorama.
'Si yes iphone no probleme' hoor ik de verkoper stellig verklaren, goed om horen dat er geen problemen zijn.
Colombia met zijn 2 mooie historische havensteden en de tocht naar Ciudad Perdida hebben me zeer bekoord maar ik verlang terug naar het kristal heldere water met zijn veelkleurige vissen en kleine eilandjes zonder toeterend verkeer.