Palmeira, Kaap Verden de solo bevestiging

Net na mijn bezoek leek er een mooi windpakket opkomst te zijn waar ik mij zou kunnen aan vasthaken om richting Kaap Verden te gaan. Dit zou mijn 2de grote trip zijn op de oceaan, 730 mijl oceaan hopelijk een mooie blauwe. Ik keek er lange tijd naar uit, ik wou bevestiging van de positieve ervaring Lagos - Porto Santo. Tot zolang je op de Canarische eilanden blijft is de weg terug naar Europa gemakkelijk, vanaf de Kaap Verden wordt het moeilijker. De overwegend N tot NE circulatie nodigt niet direct uit om terug te keren naar de Canarische. Een tussenstop over Africa is een mogelijkheid. Maar mijn hoofd wil vooral zuidelijker kijken, voorlopig dan toch.

Na nog een vers brood gebakken te hebben en verse groeten bijgevuld gingen de touwtje dinsdagmiddag los. Er zat nog redelijk wat wind buiten (25kn) dus daarom de lady volledig opgeruimd tussen de beschermende havenhoofden. Spiboom lag klaar in de preekstoel met ingeklikte genuaschoot.

afscheid van La Restinga - El Hierro

Net buiten de haven motor af spiboom wat liften, veilig vanuit de kuip, en genua met 1 rif open. Ik wou voorzichtig defensief zeilend beginnen, gewend raken aan het oceaanritme. Zelfs enkel onder genua liepen we meer dan 5 kn, voldoende voor de schipper. Tegen dat alles geregeld en de touwen opgeruimd zijn zakt de zon de eerste maal onder de horizon, we gaan de eerste nacht in. Ondertussen waren we meer dan 30 mijl zuidelijker dan de eilanden en dus nog weinig kans op kleine vissersboten. Na de inwendige mens versterkt te hebben met een warme maaltijd wordt het tijd om met de rust/slaapperiodes te beginnen. Op de AIS zijn er geen schepen in de wijde omtrek te bespeuren. Zelfs de eerste nacht was verkwikkend. 's Morgens voelde ik mij voldoende uitgerust, geen bijtjes gezoem tussen de oren. In het navigatieprogramma Opencpn is er de mogelijkheid om 'bells' te activeren. Iedere 30min weerklinken er 1 of meerdere bellen afhankelijk van welke wacht. Werkt prima voor mij. Iedere 30 min uitkijken naar schepen die geen AIS signalen uitzenden, en die zijn er spijtig genoeg nog. Nogal wat vissers hier varen nog rond zonder AIS transponder, enkel schepen > 300 ton moeten een transponder aan boord hebben.

vriendjes komen spelen

Lekker ontbijten met verse ananas van El Hierro onovertroffen. Een koffie laat me verder ontwaken. Ieder uur neem ik minstens een kwartier het roer over van mijn lady haar privé piloot "makkie". Je weet maar nooit dat die ook gaat staken wegens te lange uren :-) Nee zelf regelmatig het roer overnemen laat je de boot perfect aanvoelen. Staat het zeil goed geregeld, is er niet teveel druk op het roer, schavielt het zeil en schoot niet teveel, hoe staat het tuigage erbij .... Kleine aanpassingen aan de zeilvoering kan het leven aan boord aanmerkelijk verbeteren, tenzij je een record wil neerzetten. Dat is duidelijk niet mijn bedoeling. Zo bleef ik de tweede dag ook nog enkel onder genua verder gaan. Zachtjes aan vind ik mijn juiste ritme. Een vast schema werkt prima voor mij. Tussen ontbijt en middageten zijn er alleen bootcontroles. Met een veiligheidsharnas maak ik een rondje voordek en controleer verstaging, lopend want, kijk of de splitpennen aanwezig zijn ook de splitpennen op de railingen - levensbelangrijk. Het is nog een eind zwemmen naar de Kaap Verden van hier :-)

1 ste maal brood gebakken onderweg

In namiddag tussen de roerovernames 2 leesperiodes en wat muziek beluisteren. Tegen 17u tijd voor een apero, voor sommige zeilers is dat taboe maar als het weer stabiel is en er geen manoeuvres in het vooruitzicht staan wel dan geniet ik met graagte van een aperootje.  Dan een stevige warme maaltijd zo rond de klok van 18u want 19u is het al donker en dan wil ik de boel opgeruimd hebben. 's Nacht liefst geen rondvliegend keukentuig. Bij ondergaande zon is het muziektijd en overloop de dag voor eventuele aanpassingen in het schema. Spijtig genoeg heb ik niet veel tijd om van het uitspansel te genieten. Rond 20u begin ik terug met rust/slaapperiodes. Het is ongelofelijk hoe snel tijd vliegt aan boord van een zeilend schip. Zeker als je solo onderweg bent, er is er maar 1tje van wacht en dat ben jij. Je kan maar op 1 tje vertrouwen en dat ben jij. Maar ontlast je ook van de verantwoordelijkheid over andere personen aan boord en dat brengt meer rust in jezelf, je focus ligt bij het zeilen. Voor de eerste slaapbeurt hoef je enkel met je rechterhand op je linker schouder te kloppen en zeggen 'goed gedaan schipper'. Woensdagnacht was de wind wat matiger, tussen 15 a 20 kn nog weinig vlagen. Toen de zon aan een nieuwe werkdag begon werd het tijd om wat meer zeil te zetten. Gz met 1 rif ging de hoogte in, genua te loevert uitgeboomd. Na wat fijner trimwerk lag de lady perfect in balans, piloot 'makkie' had geen reden om een muiterij te beginnen. De mijlen tikten sneller weg. De dag gemiddelden werden groter, max 161 mijl op 24u. Daar was ik heel tevreden over, zeker omdat ik nog altijd een defensieve zeilvoering had. Regelmatig zag ik rond mij 'squalls' maar ik fietste er mooi tussendoor. Nu en dan krijg je daar wat meer wind van maar niet overdreven, een beetje genua minderen vangt dit op.

Sal

Op de volle oceaan tref je minder dolfijnen, de laatste had ik bij mijn vertrek net onder El Hierro gezien. Je krijgt wel andere vriendje die komen spelen, de vliegende vissen. Ongelofelijk! Soms vlogen ze op met een ganse zwerm, net als spreeuwen die je verstoort op een wei gebruik makend van de ochtenddauw om wat pieren te verschalken.
Mijn slaap werd dieper en dieper, soms hoorde ik het belgeluid in de verte om dan te realiseren aja juist dat is voor mij. Met zware oogleden doe je een controle op tegenliggende vaart, en gaat terug naar die lekkere honk in de kajuit. Soms keerde ik op mijn stappen terug mij realiserend gekeken te hebben maar blind in het rond staarde. Opnieuw en nu goed uitkijken naar nader sluipende navigatieverlichting, ok terug naar de hangmat hmmmm zalig. De lady met makkie zetten er goed de pas in en nemen mij mee op een soms wat woelige tocht. Een oceaan echter zonder golven is geen oceaan maar een waterbed, nog te vroeg voor mij. Mijn waterbed, zei het soms wat steigerend, is echter gevuld met de mooiste creaties, feeëriek verlicht door een bijna volle maan. De vierde nacht was zo wat woeliger en ik vertoefde in een andere wereld, dromenland. Een paar gemene golfjes echter complotteerden en wierpen mij uit mijn bed en dromen. Salto met halve draai, kwak daar lag ik plat op mijn buik, armen en benen mooi gespreid, goedemorgen. Gelukkig maken ze je niet altijd wakker op deze manier, gelukkig. Je doet dan maar een controleronde en vult het logboek bij. Wauw nog maar 200 mijl te gaan, komende nacht is voorlopig de laatste!? En ik heb nog zoveel eten aan boord!! :-)

België boven :-)

Bij het aanbreken van de laatste ochtend op de oceaan kijk je uit naar je aankomst in een ander werelddeel, Africa. Maar je beseft ook dat er een eind komt aan deze mooie rit, want ik had het zeer getroffen met het weer. Alles op zeil, de motor mocht nog wat langer rusten. 10 mijl boven Sal kwam het eiland in zicht, landdddddddddddddddd !!! nutteloze uitroep als je alleen bent natuurlijk. Heel tevreden was ik, de bevestiging had ik gekregen. De oceaan is mijn ding, geen agorafobie of hadden de Grieken ook al een mooie ziektenaam voor oceaanvrees ??? Dit moment was niet zo magisch als de aankomst op Porto Santo maar niet minder emotioneel, en weer klopte ik met mijn rechterhand op mijn linkerschouder 'goed gedaan schipper'. Ook mijn lady vergat ik niet met haar privé piloot makkie, top! Enkel op GZ liep ik de baai van Palmeira binnen, alles gereed om het zeil te vieren. De motor bracht ons op een mooie plaats in de baai, naast mijn Franse buren uit La Restinga. Hartelijk weerzien!! Plons, het anker de grond in met zijn gevolg 40 meter ketting. De lady zwaaide nog wat met haar kont tot ze gevoeglijk in de wind lag. Pieeeeep motor uit einde trip. Een dinghy maakte zich los van de buurboot, 'als de boot opgeruimd is was ik welkom voor een drankje op de Tarann', maar dan in het Frans. De einder trekt geen streep onder vriendschap.

voor anker in de baai van Palmeira - Sal

El Hierro - Sal 730 mijl op exact 5 dagen