 |
| de krater met verschillende wandelingen |
La Palma een wandelparadijs! Maar wegen in paradijzen kunnen ook heel hard, zwaar zijn. Ik had gezien dat er een wandelpad van Cumbrecite (op 1340m in de krater) tot bij de oceaan liep, eigenlijk tot in Tazacorte. Met de bus - bus - taxi kwam ik voor 10€ op de plaats van vertrek, in de Caldera Taburiente of te krater. De eerste kilometer zijn makkelijk bijna vlak maar eens je de kraterrand overschrijd en langs de steile valleiwand stelselmatig afdaald wordt het pad moeilijker, zwaarder. De valleiwand wordt regelmatig diep ingesneden door diepe kloven door hemelwater met heel veel geduld en geweld uitgeschuurd. Om deze kloven over te kunnen steken daalt het pad soms heel steil om nadien terug 100 of 200m te stijgen, heel vermoeiend.
 |
| in de Caldera |
En dan als je langs de windstille zuidwand wandelt brandt de zon genadeloos op je neer. Het is ook regelmatig zoeken want het pad wordt regelmatig door schuivend steenpuin onderbroken. Mijn tablet met Osmand+ waar de wandelroutes perfect ingetekend staan moesten mij regelmatig terug op het goede pad brengen, spijtg genoeg kan mijn tablet mij alleen bij wandelingen op het goede pad brengen :-).
Op enkele plaatsen zijn er hulpmiddelen aan de wand, kettingen -stalen kabels - ijzeren beugels, bevestigd omdat de paden soms heel smal zijn en versierd met een mooi diepe afgrond er naast. Zeker geen wandelpad voor beginners of mensen met hoogtevrees. Het staat bij het begin van het pad aan 2 kanten duidelijk aangegeven dat er enige moeilijkheden op je liggen wachten als je dit pad inslaat, een verwittigd man is er 2 waar - hetzelfde voor de vrouwen :-) (dit is een eigen invulling stond niet op het bord :-) )
 |
| hulpmiddelen waren soms heel welkom |
Het is zwaar, moeilijk, lang maar wat je ziet en voelt is prachtig. De levada wandelingen in Madeira zijn bijlange na niet zo zwaar als dit soort paden. De levada's lopen vrij horizontaal aangezien ze water over grote afstanden transporteren, hier en daar ook wel met gevaarlijke passages. De paden hier gaan continu op en neer langs de steile kraterwanden, en de steile afdalingen plegen een aanslag op je kuitspieren. Regelmatig moet je een helling met los steenpuin oversteken, opletten dat het niet opnieuw begint te schuiven. Op het einde van het pad kwam ik duidelijk wat dicht bij nest(en) van torenvalken. Een 4 tal hing krijsend in de lucht, 2 ervan deden een schijnaanval.
 |
| het was eens iets anders :-) |
Ik was hier duidelijk niet gewenst, ik bleef de volgende 100m heel dicht bij de wand, stil hopend dat ze geen kamikaze neigingen hadden. Na 4.5 uur kwam ik in de buurt van Llanos dat een km'tje of 5 van Tazacorte ligt. Ik vond het goed om hier een 'cana' (biertje) te nuttigen en dat laatste stukje toch maar, om de maatschappij te sponsoren, de bus naar Tazacorte te nemen.
 |
| in de verte een aanlokkelijke frisse oceaan |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten