Kerstgedruis in Lagos

dik tevreden van deze foto, gaf mezelf een pluim

Mijn deugdelijk middagdutje heb ik snel beëindigd vandaag, het weer was te mooi. Een lekker zonnetje en bijna geen wind, dus .... Tijd om de benen eens goed te strekken, maar moet daar mee opletten want ik vind ze al lang genoeg.

fleurige december

Ik laat me al eens graag verdwalen in de wirwar van straatjes van oud Lagos, dat tegen een heuvelflank gekleefd ligt. Hoe hoger je komt hoe verder weg van de toeristische paden, hoe meer je binnentreed in het gewone dorpsleven. Lagos is zeker niet klein en het plezante is dat het onoverzichtelijk blijft. Ik loop hier nu al bijna 3 maand rond en toch slenter ik iedere keer weer langs nieuwe straatjes en pleintjes. Zo kwam ik voorbij het kerkhof vandaag en ik kon het niet laten een klein bezoek te brengen. Niet heel erg groot, vrij hoog gelegen, ook hier echter blijft het wereldbeeld behouden. Langs het middenpad staan prachtige bijna monumentale zerken. Heel mooie steen, gestileerde beelden, fraaie ornamenten voorzien van de gegroefde namen van de huidige bewoners. Eens je het middenpad verlaat kom je terug bij rijen simpele kruisjes. Zelfs de dood slaagt er niet in om om geen onderscheid te maken tussen arm en rijk. Sommige mensen houden ervan om veel steen of marmer op hun buik te voelen, voor mij lijkt dat veel te killig niet aan mij besteed dus. Mijn naam hoeft niet in marmer uitgebeiteld, ik hoef ook niet de jaarlijkse pot chrysanten eventueel met optionele tranen . Ik zou heel gelukkig zijn mocht ik nog een tijdje gedragen worden in een warm kloppend hart.

En soms wordt een mens in deze dagen dan ook wel door de kerstgedachte geïnfecteerd, en dan denk je aan “nodig een eenzame uit”. Ik heb daar een poging gedaan maar geen mens bewoog.

Praia do Porto De Mos, of zoiets

Die kerstgedachte werd nog meer tot uitdrukking gebracht toen ik terugkeerde in de haven. Op het ponton stonden een 20 tal met kerstmutsen getooide goededoelkerstmiskoorzangers, de rij was nog imposanter dan dit woord. Een aantal mannelijke vertolkers droegen een met Chinese leds versierd Elandgewei, heb mijn vraag kunnen onderdrukken of ze dat moesten van hun vrouw. Op zulke bijna heilige dagen doe je dat niet, zelfs ik niet. Maar het was voor het goede doel! Ik hield mijn hand al open want ik vind mezelf ook wel een goed doel, maar hier ook was ik verkeerd. Je denk dan dat je zuidelijk genoeg bent om het kerstgedoe te ontlopen, nee dus. Ik heb even mijn ogen gesloten toen ze een liedje op de steiger ten berde brachten, want voor ieder boot die in de buidel taste werd een “Christmassong” life vertolkt. De enthousiaste vocalisten werden door 2 orgeltjes en een fluit ondersteund, gelukkig was deze laatste niet dwars! Heb mij heel hoffelijk gedragen en dus niet gevraagd hoeveel het zou kosten om niet voor mij te zingen, ik heb van die dagen dat ik echt sterk ben.

Eind goed al goed, ik een mooie wandeling gemaakt, en terwijl ik dit schrijf geniet ik van een deugddoend aperitiefje, Carpe diem voor alle mensen van goede wil.